ՄԵՂՔ ԿԱ` ՄԱՀԱՑՈՒ Է

Տևական ուշացումով (ինչի համար ներողություն եմ խնդրում) այսօր կանդրադառնամ Beniamin ընթերցողի կողմից մեկնության առաջադրված հատվածին Հովհաննես առաքյալի ընդհանրական առաջին նամակից (Ա Հովհ. 5:16-17)`

Եթե մեկը տեսնի, որ իր եղբայրը գործել է մի մեղք, որ մահացու չէ, թող խնդրի, և Աստված մահացու մեղք չգործողին կյանք կշնորհի. մեղք կա, որ մահացու է. դրա՛ մասին չեմ ասում, որ խնդրես։ Ամենայն անիրաւութիւն մեղք է. բայց մեղք կայ, որ մահացու է։

Վերոբերյալ հատվածից առաջ (14-15) Սուրբ առաքյալը խոսում է աղոթքի և Բարձրյալին վստահելու մասին ասելով` «Եվ ա՛յս է այն վստահությունը, որն ունենք մենք նրա հանդեպ. այն, որ ի՛նչ էլ խնդրենք ըստ նրա կամքի, նա մեզ կլսի. և քանի որ գիտենք, թե նա լսում է մեր խնդրանքները, ապա գիտենք նաև, որ կստանանք այն խնդրանքները, որ հայցեցինք նրանից»:

ԵՐԱՆԻ՜ ՀՈԳՈՎ ԱՂՔԱՏՆԵՐԻՆ

Elmira Harutyunyan ընթերցողի կողմից մեկնության է առաջարկվել Հիսուսի Լեռան քարոզի առաջին խոսքը, որի մեկնությունը, կարծում եմ, շատերին պիտի հետաքրքրի: Արդ փորձենք հասկանալ, թե ի՛նչ է նշանակում.

Երանի՜ հոգով աղքատներին, որովհետև նրանցն է երկնքի արքայությունը (Մատթ. 5:3):

Ակնհայտ է, որ Տիրոջ այս խոսքում «երկնքի արքայությունը» հանդես է գալիս որպես նպատակ, իսկ «հոգով աղքատ» լինելը այդ նպատակին հասնելու անխափան միջոց: Ուստի խոսքը ճիշտ ըմբռնելու համար, կարծում եմ անհրաժեշտ է պարզել 2 հարց՝

1. Ի՞նչ է նշանակում «հոգով աղքատ»,
2. Ի՞նչ է նշանակում «երկնքի արքայություն»:

Առաջարկում եմ սկսել վերջինից:

ՕՁ և ԱՂԱՎՆԻ

Այսօր Հովհաննես ընթերցողի առաջարկով կծանոթանանաք ավետարանական` 

«Այսուհետև խորագե՛տ եղեք օձերի պես և միամիտ՝ աղավնիների նման» 

խոսքի մեկնությանը: Հատվածը, որ գտնվում է Մատթեոսի Ավետարանի 10-րդ գլխում, ներկայացնում է Տիրոջ խորհուրդները և հրահանգները առաքյալներին` Բարի Լուրը քարոզելու գործում: Ուրեմն եկեք հորդորը նախ դիտենք այս համատեքստում: Պարզ է, որ առաջին դարում հասարակ հրեա առքյալների կողմից նոր ուսմունքի քարոզչությունը հսկայական խոչընդոտների ու խութերի պիտի հանդիպեր: Թերևս սրա լավագույն ապացույցներն են բոլոր առաքյալների (բացառությամբ Հովհաննես Աստվածաբան Ավետարանչի) նահատակությունը և մինչև 4-րդ դար քրիստոնեության հանդեպ ընդլայնված ու գազանաբարո հալածանքները Հռոմեական Կայսրությունում և դրա տարածքից դուրս: Ուստի ամենևին պատահական չէր, որ Փրկիչը աշակերտներին զգուշացնում էր` «Ահա ես ձեզ ուղարկում եմ որպես ոչխարներ՝ գայլերի մեջ» (Մատթ. 10:16), ինչից հետո առաջադրում  «գայլերի» միջավայրում գործելու լավագույն լուծումը` քարոզչության մեջ այնքան կարևոր 2 կետ`

ԶՈՐՈՒԹՅՈՒՆ ↔ ՏԿԱՐՈՒԹՅՈՒՆ

Jhon Doe ընթերցողի առաջարկով այսօր ծանոթանանք Սուրբ Պողոս առաքյալի` Կորնթացիներին ուղղաված 2-րդ (Բ) նամակի 12-րդ գլխի 9-10 տողերին`

«Իմ շնորհը քեզ բավ է, որովհետև Իմ զորությունը տկարության մեջ է ամբողջական դառնում»։ Եվ արդ, լավ էլ է, որ ես պարծենամ իմ տկարություններով, որպեսզի իմ մեջ բնակվի Քրիստոսի զորությունը։ Դրա համար գոհունակությամբ համակերպվում եմ տկարություններին, նախատինքներին, վշտերին, հալածանքներին և նեղություններին՝ Քրիստոսի համար. որովհետև, երբ տկար եմ, այն ժամանակ եմ զորավոր»։

ԵՐԲ ԱՊՏԱԿՈՒՄ ԵՆ ԱՋ ԱՅՏԻԴ...

Հովհաննես ընթերցողի առաջարկով այսօր կմեկնենք մի փոքրիկ տող Աստվածաշնչից, որը թեև գիտեն գրեթե բոլորը, սակայն ոչ բոլորն են ճիշտ հասկանում ու մեկնաբանում:

Եթե մեկը քո աջ ծնոտին ապտակ տա, նրան մյո՛ւսն էլ դարձրու (Մատթ. 5:39):

Սուրբգրային այս տեղիի նախապատմության մասին մանրամասներ կարող եք ընթերցել Notatetr-ի` ԹԱԼԻՈՆԻ ՕՐԵՆՔ-ը հոդվածում, իսկ ես այսօր կբավարարվեմ ներկայացնելով 2 միմյանց փոխլրացնող մեկնություն:

ՇԱԲԱԹ ՕՐԸ ՍՈՒՐԲ ՊԱՀԻՐ

Սոսե և Հովհաննես ընթերցողները առաջարկել են անդրադառնալ Տասնաբանյայի` «Շաբաթ օրը սուրբ պահիր» պատվիրանին:

Այս թեմայի շրջանակում եկեք անդրադառնանք 3 կարևոր կետի`

1. Ինչո՞ւ և ինչպե՞ս Աստված տվեց այս պատվիրանը հրեաներին:
2. Ինչպիսի՞ն էր Քրիստոսի մոտեցումն այս պատվիրանին:
3. Ինչո՞ւ ենք քրիստոնյաներս «անտեսում» այս պատվիրանը:

Ո՞Վ Է ԵՀՈՎԱՆ

«Ո՞վ է Եհովան», - այս հարցը ինձ հաճախ են տալիս, տալիս են ու հավելում, որ Աստվածաշնչի որոշ թարգմանություններում այդ բառը կամ անունը հանդիպում է բոլոր այն տեղերում, որտեղ Սուրբ Գրքի թարգմանության մյուս օրինակներն օգտագործում են «Աստված» բառը: Թեև այս հարցին բացատրություն տալը և այն լիովին հասկանալը եբրայերենի գոնե միջին մակարդկի գիտելիքներ է պահանջում, այնուամենայնիվ, հնարավորինս կարճ ու մատչելի կջանամ բավարարել հարցը:

ՄՈՎՍԵՍԻ ՄԱՀՎԱՆ ԱՎԱՆԴՈՒԹՅՈՒՆԸ (Հուդա 9-10)

Jhon ընթերցողի առաջարկով այսօր կծանոթանանք Հուդա առաքյալի նամակի 9-10 համարների մեկնաբանությունը: Եկեք ընթերցենք հատվածը` այն սկսելով մի քիչ ավելի վերևից. 

«Նոյն ձևով էլ, սրանք ևս, քնի մեջ զառանցելով, մարմին են պղծում, Աստծու իշխանությունն արհամարհում, երկնային փառավոր էակներին հայհոյում, այն դեպքում, երբ Միքայէլ հրեշտակապետը, բանսարկու Սատանայի հետ, Մովսեսի մարմնի մասին վիճելիս, չհամարձակվեց հայհոյալից խոսքերով դատապարտել նրան, այլ ասաց. «Թող Տերը քեզ սաստի»։ Իսկ սրանք հայհոյում են այն բանի դեմ, որ չգիտեն. և ինչ բաներ, որ բնազդով գիտեն, ինչպես անբան անասունը, նրանցով էլ ապականվում են» (Հուդա 8-10)։