Showing posts with label հայհոյանք. Show all posts
Showing posts with label հայհոյանք. Show all posts

22.7.12

ՄԵՂՔ ԿԱ` ՄԱՀԱՑՈՒ Է


Տևական ուշացումով (ինչի համար ներողություն եմ խնդրում) այսօր կանդրադառնամ Beniamin ընթերցողի կողմից մեկնության առաջադրված հատվածին Հովհաննես առաքյալի ընդհանրական առաջին նամակից (Ա Հովհ. 5:16-17)`

Եթե մեկը տեսնի, որ իր եղբայրը գործել է մի մեղք, որ մահացու չէ, թող խնդրի, և Աստված մահացու մեղք չգործողին կյանք կշնորհի. մեղք կա, որ մահացու է. դրա՛ մասին չեմ ասում, որ խնդրես։ Ամենայն անիրաւութիւն մեղք է. բայց մեղք կայ, որ մահացու է։

Վերոբերյալ հատվածից առաջ (14-15) Սուրբ առաքյալը խոսում է աղոթքի և Բարձրյալին վստահելու մասին ասելով` «Եվ ա՛յս է այն վստահությունը, որն ունենք մենք նրա հանդեպ. այն, որ ի՛նչ էլ խնդրենք ըստ նրա կամքի, նա մեզ կլսի. և քանի որ գիտենք, թե նա լսում է մեր խնդրանքները, ապա գիտենք նաև, որ կստանանք այն խնդրանքները, որ հայցեցինք նրանից»:

5.2.12

ՄՈՎՍԵՍԻ ՄԱՀՎԱՆ ԱՎԱՆԴՈՒԹՅՈՒՆԸ (Հուդա 9-10)


Jhon ընթերցողի առաջարկով այսօր կծանոթանանք Հուդա առաքյալի նամակի 9-10 համարների մեկնաբանությունը: Եկեք ընթերցենք հատվածը` այն սկսելով մի քիչ ավելի վերևից. 
«Նոյն ձևով էլ, սրանք ևս, քնի մեջ զառանցելով, մարմին են պղծում, Աստծու իշխանությունն արհամարհում, երկնային փառավոր էակներին հայհոյում, այն դեպքում, երբ Միքայէլ հրեշտակապետը, բանսարկու Սատանայի հետ, Մովսեսի մարմնի մասին վիճելիս, չհամարձակվեց հայհոյալից խոսքերով դատապարտել նրան, այլ ասաց. «Թող Տերը քեզ սաստի»։ Իսկ սրանք հայհոյում են այն բանի դեմ, որ չգիտեն. և ինչ բաներ, որ բնազդով գիտեն, ինչպես անբան անասունը, նրանցով էլ ապականվում են» (Հուդա 8-10)։