ՀԱՎԱՏԱ՞Լ ԵՐԱԶՆԵՐԻՆ, ԹԵ ՈՉ

Վերջերս նորից մեր բլոգին հարց ուղղեցին երազների մասին։ Քանի որ ամեն անգամ հարց տվողը որեւէ անձնական փորձառություն կամ հավատալիք ունի կապված երազների հետ, երբեմն բավական դժվար է տալ այնպիսի պատասխան, որը բավարար լինի։ Ամեն դեպքում որոշեցի շատ կարճ խոսել երազների եւ դրանց հանդեպ քրիստոնյա մարդու ճիշտ վերաբերմունքի մասին։

Եթե փորձենք տեսակավորել երազները, դրանք կարելի է բաժանել 3 հիմնական խմբի`

1. Սովորական երազներ
2. Չարից` սատանայից, հրահրված երազներ։
3. Աստծուց ուղարկված երազներ։

Նոր գիրք` «ԱՍՏԾՈ ՀԵՌԱԴԻՏԱԿԸ»

Հաճախ եմ ասել, որ ՍԱՐԿԱՎԱԳԱԳԻՐՔ բլոգը սկզբնական շրջանում սոսկ նպատակ ուներ իր մեջ ամփոփել տարիների ընթացքում իմ կողմից թղթին հանձնված գեղարվեստական գործերը, որոնց մեծամասնությունը արդեն իսկ ծանոթ է ընթերցողին «Գեղարվեստական» բաժնից: 
Այժմ, հախուռն ջանքերով Տեր Մարկոս քհն. Մանգասարյանի և Տաթևիկ Աղաբաբյանի, գեղարվեստական ստեղծագործությունների` պատնվածքների ու մենագրությունների մի շատ փոքրիկ ժողովածու է լույս աշխարհ եկել արդեն տպագրված տարբերակով, որը կրում է «Աստծո հեռադիտակը» անվանումը: Շատ շուտով հնարավոր կլինի ձեռք բերել գիրքը և ընթրցել ստեղծագործությունները արդեն խմբագրված, ուղղագրված և ճիշտ կետադրված տարբերակով: Իսկ մինչ այդ` գրքի նախաբանը.

Երեւի հետաքրքրեց, թե այս ինչ արտասովոր վերնագիր է: Վստահ եմ` կյանքում գոնե մեկ անգամ հեռադիտակ տեսել ես եւ անգամ դրել ես այն աչքերիդ ու... Ամեն բան, որ այնքան հեռու է ու թվում է թե` անհասանելի, ակնթարթորեն դառնում է քեզ հպվելու աստիճան մոտ: Բայց բավական է շրջես հեռադիտակը ու հակառակ կողմից սկսես դիտել... Այն, ինչ իրապես մոտ էր ու մերձավոր, դառնում է անչափ հեռու ու թվում` անհասանելի:

ՄԱՐԴԸ և ՊԱՀՔԸ

Այնպիսի ժամանակներում ենք ապրում, երբ փողի ու փորի թագաւորութիւնը խլել է մարդուս գլխից բանականութեան թագը և նրան իր բարձրութիւնից իջեցրել, անբան անասունին է հաւասարացրել: Ինչքան մարդս մօտեցել է փողին, այնքան հեռացել է Աստուծուց. ինչքան տաքացել է փողի վրայ, այնքան սառել է Աստուծուց. իր Աստուածը նա փողի մէջ է փնտռում, և երբ մէկն ասում է. «Փողը երկրորդ աստուածն է», «առաջին աստուածն է»՝ վրայ է բերում միւսը: Ինչո՞ւ: Որովհետև, հէնց որ լուսանում է, փողի մասին ենք խօսում, փորի մասին մտածում:

Իսկ եթէ դեռ կան մարդիկ, որոնք լուսաբացին երեսները դէպի արևելք, դէպի «շաղաթաթախ աղօթարան» ուղղած՝ աղօթում են, անկասկած, նրանք էլ փողի ու փորի համար են աղօթում: Բայց մարդս ստեղծուած է աւելի բարձր, աւելի հոգևոր կեանքով ապրելու, քան թէ ցած, մարմնաւոր կեանքով: Երբ մենք վերինը, հոգևորը թողած՝ անսանձ, անզուսպ կեանք ենք անցկացնում, դրանով ցոյց ենք տալիս, որ մեր կեանքի անասնական մասովն ենք ապրում. ո՞ւր է հապա մարդկայինը:

ԻՆՉ-ՈՐ ՄԻ ՏԵՂ ԻՆՔՆԱԹԻՌՈՒՄ

Երկնքում մարդն իրեն մի քիչ աստված  է զգում: Ճախրում ես բամբակե ամպերի վրայով, և թվում է հիմա «ամենակարող» ձեռքդ կերկարես ու մի ճերմակ քուլա կքաղես ամպից` սիրելիներիդ նվիրելու համար: 

Կամ... ուշադիր զննում ես դիմացիդ գեղապատկերը` թեթև ու մաքրագործելու չափ ջինջ, և ներսումդ մանկությունից դեռ մնացած մի փափագով Աստծուն փառաբանող հրեշտակներ ես փնտրում:

ՔՐԻՍՏՈՍԻ ԳԱԼՈՒՍՏՆ ու ԱՇԽԱՐՀԻ ՎԱԽՃԱՆԻ ՆՇԱՆԸ

Hovhannes ընթերցողի կողմից մի հետաքրքիր հարց է տրվել՝ կապված Մատթեոսի Ավետարանի 24-րդ գլխի 29 համարի հետ.

«Այդ օրերի նեղությունից անմիջապես հետո, արեգակը պիտի խավարի, և լուսինը իր լույսը չպիտի տա, և աստղերը երկնքից պիտի ընկնեն, ու երկնքի զորություններ պիտի շարժվեն»։

«Մեզ համար շատ անհասկանալի են «Արեգակի խավարման և լուսինը իր լույսը չտալու» խոսքերը, ըստ գիտության մենք գիտենք որ խավարումը տեղի է ունենում, երբ լուսինը ծածկում է արևի ճառագայթները և գիտենք, որ խավարման ժամանակ լուսինը իր լույսը չի տալիս բայց ինչո՞ւ հենց արեգակը պետք է խավարի»։

Մատթեոսի Ավետարանի 24-րդ գլուխը, ընդհանուր առմամբ, պատասխանն է առաքյալների՝ Հիսուսին ուղղված հարցին՝ «Ասա՛ մեզ, այդ ե՞րբ կլինի, և կամ քո գալստյան ու այս աշխարհի վախճանի նշանն ի՞նչ կլինի» (Մատթ. 24։3): Վարդապետն ի թիվս մի շարք վախճանաբանական (էսխատոլոգիկ) մանրամասների, 29-րդ տողում խոսում է արեգակի խավարելու, լուսնի՝ լույսից զրկվելու, աստղերի ընկնելու և երկնքի զորությունների շարժվելու մասին։ Ի՞նչ են սրանք նշանակում և ի՞նչպես պետք է դրանք հասկանալ։