ԵՐԵՔ ԿԱՐԵՎՈՐ ՆԱԽԱԴՐՅԱԼ ԱՂՈԹՔԻ ՀԱՄԱՐ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 28)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումներն են՝ Մարկ. 13։1-37, Ես. 65։8-25, Փիլիպ. 3։1-4։9, Ղուկ. 17։20-18։14 որ  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Արդեն 29 օր է, պահեցողական աղոթքի մեջ ենք, սիրելիներս։ Թող Աստված օգնական լինի մեզ մեր աղոթքների մեջ։ Կարևոր է, սակայն հստակեցնելը, թե ինչպես ենք աղոթում։ Այս մասին այսօրվա ընթերցման մեջ խոսում է Տեր Հիսուս` պատմելով այրի կնոջ և դատավորի առակը`

«Մի քաղաքում մի դատաւոր կար. Աստծուց չէր վախենում եւ մարդկանցից չէր ամաչում: Եւ նոյն քաղաքում մի այրի կար, որ գալիս էր նրա մօտ եւ ասում. “Իմ ոսոխի դէմ իմ դատը տե՛ս”: Եւ դատաւորը երկար ժամանակ չէր ուզում. դրանից յետոյ իր մտքում ասաց. “Թէեւ Աստծուց չեմ վախենում եւ մարդկանցից չեմ ամաչում, բայց այն բանի համար, որ այրի կինը ինձ յոգնեցնում է, նրա դատը տեսնեմ, որպէսզի անընդհատ չգայ եւ ինձ չանհանգստացնի”»: Եւ Տէրն ասաց. «Լսեցէ՛ք, թէ ինչ էր ասում անիրաւ դատաւորը: Իսկ Աստուած արդարութիւն չի՞ անի իր այն ծառաներին, որոնք գիշեր եւ ցերեկ աղաղակում են. եւ նրանց հանդէպ միայն համբերատա՞ր կլինի» (Ղուկ. 18:2-7): 

Աղոթքի երեք բաղկացուցիչներ կարելի է առանձնացնել այս առակի մեջ, որոնց եթե հետամուտ լինենք, մեր աղոթքները կառուցված կլինեն ամուր հիմքի վրա։ Այն ինչ հատկանշական է այրի կնոջ ունեցած պահանջի մեջ` արդարությունն է։ Մենք շատ հոգսեր ունենք, որոնց համար արժե աղոթք անել, բայց անդրադառնանք, թե արդյո՞ք դրանք հաստատում են Աստծո արդարությունը կամ ոչ. Տեր Հիսուս ասում է. «Նախ խնդրեցէ՛ք Աստծու արքայութիւնը եւ նրա արդարութիւնը, եւ այդ բոլորը Աստուած ձեզ աւելիով կը տայ» (Մատթ. 6:34)

Մյուս կարևոր կետը qյրու պահանջի մեջ կենտրոնացումն էր իր նպատակի վրա և հետևողակնությունը, ինչը և գովեց Տեր Հիսուս Քրիստոս։ Գովեց, որովհետև իրական աղոթքը պետք է արվի անմար հավատքով և ոչ թե «ձեռքի հետ», ինչպես հաճախ մենք սովոր ենք աղոթել։ Երբ հավատքով ենք մոտենում` վստահ ենք, որ Աստված պիտի ճիշտ ժամանակին կատարի մեր արդար խնդրվածքը, ինչն էլ մեր աղոթքը դարձնում է պտղաբեր։

Եվ վերջապես՝ ի՞նչ էր այս կնոջ նպատակը։ Դե իհարկե ոսոխի հետ առկա խնդրի լուծումը, որ պիտի բերեր հաշտության։ Վստահ իմացեք, սիրելիներ, անհաշտ, խռոված ու թշնամությամբ լեցուն սրտից ելած աղոքթները եթե ոչ անօգուտ, ապա ծայրահեղորեն տկար են։

Ուրեմն` ԱՐԴԱՐ ԽՆԴՐԱՆՔՆԵՐ, ՀԱՎԱՏՔԻ ՀԱՐԱՏԵՎՈՒԹՅՈՒՆ և ՀԱՇՏ ՍԻՐՏ. ահա օգտակար աղոթքի հիմքը, իսկ եթե կուզեք ավելին իմանալ այս մասին, կարդացեք մեր այս երկու նյութերը`

10 ՀԱՆԳԱՄԱՆՔ, ՈՐՈՆՔ ԱՂՈԹՔԴ ԴԱՐՁՆՈՒՄ ԵՆ ՏԿԱՐ10 ՀԱՆԳԱՄԱՆՔ, ՈՐՈՔՆ ԱՂՈԹՔԴ ԶՈՐԱՎՈՐ ԿԴԱՐՁՆԵՆ

Հետեւողական լինենք աղոթքի նախադրյալներին եւ աղոթենք Հովհաննես Գառնեցու Կիրակի օրվա աղոթքով, որը կարող եք գտնել մեր այս աղոթագրքի մեջ (սեղմեք հղման վրա)։

Օրհնվեք...

ՊԱՀՔԸ ՊԱՀԵՆՔ ՀԱՐՈՒԹՅԱՆ ՀՈՒՅՍՈՎ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 27)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումներն են՝ Իմաստություն 3։1-8, Նավում 2։1-4, Եսայի 43։1-3, Եփես. 6։10-18, Մատթ. 13։43-52, որ  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Մահվան 2 տեսակ կա՝ մարմնական մահ և հոգևոր մահ։ Առաջինը, որ մարմնականն է ու տեսանելին, անխուսափելի է բոլորի համար. անգամ մեր Տերը, լինելով կատարյալ մարդ, մարդկայնորեն անցավ մահվան միջով՝ 3 օր գտնվելով գերեզմանում։ Սակայն ինչպես Քրիստոս Տերը երրորդ օրը հարություն առավ գերեզմանից, այդպես էլ մենք՝ քրիստոսականներս կարող ենք հարության փրկությանն արժանանալ՝ մարմնական մահը հեղաշրջելով հավիտենական կյանքի։ Ֆիզիկական մահը հաղթահերելու միակ տարբերակը, սիրելիներ, փաստացիորեն հոգևոր մահը կանխելն է։ Իսկ ի՞նչ է հոգևոր մահը, եթե ոչ մեղքը, որ խամրեցնում է մեր հոգին, և հյուծելով գերի դարձնում սատանային։ Հիանալի տողեր կան այսօր սուրբգրային ընթերցման մեջ, որ մատուցում է Սողոմոնի Իմասության գիրքը (ի դեպ աղանդավորական շարժումները չեն ընդունում այս գիրքը որպես Աստվածաշնչի մաս, որով, իզուր իրենց զրկում են երկնային այս մարգարտից).   

«Բայց արդարների հոգիներն Աստծոյ ձեռքին են, եւ մահը չի մօտենալու նրանց: Անզգամների աչքին թուաց, թէ նրանք մեռան, եւ նրանց ելքն այս աշխարհից համարուեց տանջանք, իսկ նրանց հեռանալը մեզնից՝ կործանում, բայց նրանք գտնւում են խաղաղութեան մէջ: Ու թէպէտ եւ մարդկանց թւում է, թէ նրանք տանջուեցին, բայց նրանք անմահութեան հաստատ յոյս ունեն, ինչպէս եւ նրանք, որոնք չխուսափեցին սակաւ-ինչ տառապանքից, պիտի բարիքներ գտնեն, քանի որ Աստուած փորձեց նրանց եւ նրանց էլ արժանի գտաւ իրեն: Նրանց փորձեց, ինչպէս ոսկին բովի մէջ, եւ իբրեւ ողջակէզի զոհ ընդունեց նրանց: Եւ երբ Տէրն այցելի նրանց, նրանք պիտի պայծառանան ու վեր ընթանան, ինչպէս կայծը եղէգի միջով: Պիտի դատեն ազգերին եւ տիրեն ժողովուրդներին, եւ նրանց վրայ յաւիտեան թագաւորելու է Տէրը» (Իմաստ. 3։1-8)։

Ինչ լավ է չէ՞... Մեր քրիստոնեության ողջ իմաստը, պահեցողական մեր այս պայքարի նպատակը ի վերջո մնում է մահը հաղթելն ու սատանային տապալելը, թույլ չտալը, որ հոգին մեռնի, որպեսզի այդպիսով, եթե անգամ մարմնով մեռնենք, ողջ լինենք Քրիստոսով. «Ես իսկ եմ յարութիւն եւ կեանք. ով հաւատում է ինձ, թէպէտ եւ մեռնի, կ՚ապրի» (Հովհ. 11։25),- ասում է Քրիստոս Աստված։
Այսօր աղոթենք Հովհաննես Գառնեցու Շաբաթ օրվա աղոթքով, որը կարող եք գտնել մեր այս աղոթագրքի մեջ (սեղմեք հղման վրա)։

Օրհնվեք...

ՄԵԾ ՊԱՀՔԸ ՄԵՂՔԵՐԻ ԳԻՏԱԿՑՄԱՆ ԵՒ ԽՈՍՏՈՎԱՆՈՒԹՅԱՆ ՇՐՋԱՆ Է - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 26)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումներն են՝ ԲՕր. 9։11-23, Հոբ 16։1-17։16, Ես. 43։22-44։8, որ  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Երեկ խոսեցինք քրիստոնյայի «բնավորության»՝ մեկս մյուսին ներելու հատկության մասին՝ շեշտադրելով տերունական այն խոսքը, որ եթե մենք ներողամիտ գտնվենք մարդկանց հանդեպ և ներենք նրանց մեղքերը մեր երկնավոր Հայրն էլ մեզ պիտի ների։ Ուրեմն քրիստնյայի համար շատ կարևոր է սեփական մեղքերը գիտակցելը, զղջալը և Աստծո առջև խոստովանելով թողություն ստանալը մեղքերից՝ պատրաստակամությամբ այլս երբեք չվերադառնալ դեպի մեղքը։ Այսօրվա ընթերցման Եսայու մարգարեության բաժնում Աստված ասում է. 

«Ես եմ, ես եմ այն նոյնը, որ ջնջում եմ իմ հանդէպ կատարած քո անօրինութիւնները եւ քո մեղքերն այլեւս չեմ յիշելու: Բայց դու յիշի՛ր, որ իրար հետ դատ ենք ունենալու. նախ դու խոստովանի՛ր քո անօրինութիւնները, որ արդարացուես» (Ես. 43։25-26)։

Աստված հիշեցնում է մեզ, որ մեր մեղքերի և անօրինությունների համար մենք պատասխան ենք տալու Իրեն Վերջին Դատաստանի ժամանակ, ուստի անհրաժեշտ է միշտ արթուն և սթափ լինել և ապաշխարել՝ «խոստովանել անօրինությունները արդարանալու համար»։ Մեծ Պահքը հիանալի առիթ է մեր մեղքերին անդրադառնալու, զղջալու և Աստծուն խոստովանելու համար։ Եթե կցանկանաք ճիշտ կազմակերպել խոստոանական ձեր ընթացքը, կարդացեք այս նյութը՝ ՄԵՂՔԵՐԻ ԽՍՏՈՎԱՆՈՒԹՅԱՆ ՏԵՍԱԿՆԵՐԸ։

Իսկ հիմա աղոթենք Հովհաննես Գառնեցու Ուրբաթ օրվա աղոթքով, որը կարող եք գտնել մեր այս աղոթագրքի մեջ (սեղմեք հղման վրա)։

Օրհնվեք...

ՉԿԱ ՊԱՀՔ ԱՌԱՆՑ ՆԵՐՈՂԱՄՏՈՒԹՅԱՆ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 25)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումը՝ Ա Կորնթ. 8։5-9։13,  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Շատ զավեշտալի է, որ հաճախ մենք՝ քրիստոնյաներս, Պահքը նույնացնում ենք միմիայն կենդանական սննդից հրաժարման հետ։ Շատերին կարող եք հանդիպել, ովքեր սոսկ սնունդի պահք են պահում՝ զանց առնելով աղոթքը, Սուրբ Գիրքը, ողոմությունն ու մարդասիրությունը... 
Տեսեք, թե ինչ է այսրօրվա ընթերցման մեջ ասում Սուրբ Պողոս Առաքյալը. 

«Ուտելիքը չէ, որ մեզ Աստծոյ առաջ է կանգնեցնելու: Եթէ չուտենք, ոչնչով չենք պակասի» (Ա Կորնթ. 8։8)։

Հավատացեք, պահեցողությունը միայն ուտելիքով սահմանափակողներն ավելի շատ են, քան միայն հոգևոր պահք պահողները։ Իր արտաքին պատճառներից զատ, սա ունի նաև հոգևոր հիմնավորում. որքան էլ որ սննդային պահեցողությունը դժվար է, սատանան մեր առջև ավելի շատ խոչընդոտներ է հարուցում այն ժամանակ, երբ պահքի հոգևոր կողմն ենք ջանում զորացնել։ Երանելի են նրանք, ովքեր իրապես կրողանում են պահել պահքը, իր թե արտաքին և թե ներքին ամբողջությամբ։ Իրականում պահքի բուն նպատակը, ինչպես բազմիցս ասել ենք, հոգով մաքրվել և քրիստոնեական կեանքներս զորացնելն է։ Քրիստոեական կյանքի զորացման կարևորագույն նախապայմաններից է ներողամտությունը, մի հատկություն, որն իրական քրիստոնյայի դիմագիծն է։ Այսօր կուզեմ մեր աղոթքներն ուղղենք դեպի ներում, հիշենք Անառակ որդուն եւ նրա ներողամիտ հորը, հիշենք պատվիրանազանց Ադամին և Եվային և Քրիստոսի մարդեղացումն ու ներումը հանուր մարդկության, նայենք Հիսուս Աստծուն, որ խաչի վրայից իսկ ասում է՝ «Հա՛յր, ներիր նրանց...»։ Վերհիշենք, արժևորենք և ինքներս անդրադառնանք, թե ում պետք է ներեինք ու չենք ներել և այդպիսով իմաստազրկել ենք մեր ողջ պահեցողական ընթացքը։ Տեր Հիսուս, ասես բացելով Տերունական աղոթքի «եւ թող մեզ զպարտիս մեր, որպէս եւ մեք թողումք մերոց պարտապանաց» խոսքի իմաստը, ասում է. «Եթէ դուք մարդկանց ներէք իրենց յանցանքները, ձեր երկնաւոր Հայրն էլ ձեզ կը ների։ Իսկ եթէ դուք մարդկանց չներէք իրենց յանցանքները, ձեր Հայրն էլ ձե՛զ չի ների ձեր յանցանքները» (Մատթ. 5։14-15)։

Գիտեմ, հիմա պիտի հարցնեք՝ ինչպես ներել, ում ներել, քանի անգամից ներել... Այս մասին կառաջարկեմ կարդաք այս փոքրիկ նյութը՝ ՆԵՐՈՒՄ - Մեկնություն ՀԱՎԱՏՈՎ ԽՈՍՏՈՎԱՆԻՄ աղոթքի։

Իսկ այսօրվա մեր աղոթքը դարձյալ Հովհաննես Գառնեցու աղոթքներից է՝ Հինգշաբթի օրվա աղոթքը, որը կարող եք գտնել մեր այս աղոթագրքի մեջ (սեղմեք հղման վրա)։

Օրհնվեք...

ՀՈԳԵՎՈՐ ԼՈՒՅՍ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 24)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումներն են՝  Ելք 3։16-22, Հովել 3։1-8, որոնք  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Ահա թե ինչ ենք կարդում այսօրվա ընթերցոշման մեջ`

«Ես ասում եմ. ձեզ հանելու եմ Եգիպտացիների՝ չարչարանքների երկրից եւ տանելու եմ Քանանացիների, Քետացիների, Ամորհացիների, Փերեզացիների, Գերգեսացիների, Խեւացիների ու Յեբուսացիների երկիրը, ուր կաթ ու մեղր է հոսում» (Ելք 3։17)։

Եկեղեցու հայրերը, երբեմն այլաբանորեն նայելով Աստվածաշնչյան Ելքի գրքի եղելություններին, որոնց մեջ պատմում է Իսրայելացիների` Եգիպտական ստրկությունից դուրս գալու, անապատում 40 տարիներ դեգերելու և Ավետյաց երկրի սահմաններ հասնելու մասին, դրանք զուգահեռում են մեր 40-օրյա պահեցողության շրջանի հետ` որպես մեղքի գերությունից ու խավարից դուրս գալու և դեպի լույս և կյանք ճամփորդելու մի ընթացք։

ՓԱԽՉԵԼ ԴԱՏԱՍՏԱՆԻՑ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 23)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումը Հոբի գրքից է՝  Հոբ 38։2-39։35.  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Սիրելիներ, ամեն բան, ինչ որ Աստված ստեղծել է տիեզերքում, կատարյալ կարգադրյալ և ներդաշնակ վիճակում է։ Այդ մասին ամենայն մանրամասնությամբ Աստված հիշեցնում է Հոբի հետ երկխոսության մեջ՝ Հոբ 38։2-39։35 հատվածով։ Արարչագործության ամեն մեկ պտուղ Աստծո անսահման իմաստության և սիրո արտացոլանքն է աշխարհում, այդ թվում և մարդը, որ «թագ ու պսակն է» արարածների՝ ստեղծված Աստծո «պատկերով և նմանությամբ»։ Հակառակ Աստծո հայրական սիրուն և գորովին, մարդը, սակայն, գերադասեց անմահությունից շեղվել դեպի մահ, սրբությունից դեպի մեղավոր ու անկյալ կյանք։ 
Այդ պահից իսկ չարը ճանաչելով՝ մարդիկ՝ Ադամ և Եվայից սկսած, բարուն զուգահեռ սատանայի ճանապարհը ընտրելու ազատությունը ունեն, որով (ինչպես որ անցյալ մեր հանդիպմանը խոսեցինք), թիկունք ենք դարձնում Աստծուն և օտարանում մեղքերով։ Այս ընտրությունը մեզանից յուրաքանչյուրին մեկ օր պիտի կանգնեցնի Աստծո դատաստանի առջև, և որևէ մեկս այդ դատաստանից խուսափել չի կարողանա։ Արդար է այդ դատաստանը և անբեկանելի, ինչպես որ կարդում ենք օրվա ընթերցման մեջ. 

«Մի՞թէ մէկը պիտի կարողանայ իմ դատաստանը ծռել» (Հոբ. 39։32)։

ԴԱՌՆԱՆՔ ԴԵՊԻ ԱՍՏՎԱԾ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 22)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումը Երամիայաի մարգարեությունից է՝ Երեմ. 32։19-44, որը  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Հայտնի է՝ Մեծ Պահքը մեր ներսում արմատներ ձգած մեղքերի դեմ պայքարելու շրջան է։ Եթե չկա պայքար մեղքի դեմ, ապա պահեցողությունը սպառնում է վերածվել սոսկ ձևապաշտության։ Սակայն ի՞նչ է մեղքը... Շատերը մեղքը սահմանափակում են սոսկ իրենց խղճի առջև պատասխանատվության չափանիշերով՝ սպանություն, շնություն, գողություն... Սակայն, ինչպես Հովհաննես Ավետարանիչն է ասում՝ «Ամեն տեսակ անիրավություն մեղք է» (Ա Հովհ. 5։17)։ Այո, սիրելիներ, իրականում ամեն քայլ, մտածում, գործ ու զգացում, որ հակառակ է Աստծո կամքին, վստահաբար մեղք է։ Իսկ մեղավոր մարդը նա է, ով Աստծո կամքին հակառակվելով թիկունք է դարձնում իր Արարչին ու հորը։ Այս առթիւ Երեմիա մարգարեն Աստծո անունից մի կարճ, բայց հոգեցունց միտք է փոխանցում ընթերցողներիս․ 

«Նրանք իրենց թիկունքները դարձրին ինձ եւ ոչ թէ՝ երեսները» (Երեմ. 32։33)։

Աստված ուզում է, որ մենք դեպի Ինքը միշտ երեսով կանգնենք, ոչ թե մեղքերով թիկունք դարձրած այլ՝ արդարացած, պարզ ու ազնիվ դեմքով դեպի Աստծուն նայենք։ Եկեք իրապես ապրենք պահքը, դառնանք դեպի Աստված, ապաշխարենք ու անվերադարձ մեզնից քշենք մեր մեղքերը, քանզի մեր տերն ասում է. «Դարձէք դէպի ինձ, եւ ես կը դառնամ դէպի ձեզ» (Մաղ. 3։7)։

Այսօր աղոթենք Հովհաննես Գառնեցու Երկուշաբթի օրվա աղոթքով, որը կարող եք գտնել մեր այս աղոթագրքի մեջ (սեղմեք հղման վրա)։

Օրհնվեք...

ԱՂՈԹԵՆՔ ՀԱՆՈՒՆ ՆԵՐՔԻՆ ԽԱՂԱՂՈՒԹՅԱՆ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 21)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումներն են Ղուկ.12։32-48, Ես. 56։1-57։20, Եփես. 4։17-5։14, Ղուկ. 16։1-31, որոնք  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Այսօր Մեծ Պահք 4-րդ կիրակին է՝ (Տնտեսի), և առաջարկում եմ այսօրվա մեր աղոթքների նյութ դարձնենք խաղաղությունը՝ մեր ներաշխարհի խաղաղությունը։ Եսայի մարգարեն օրվա ընթերցման մեջ գրում է.

«Թող խաղաղութիւն, խաղաղութիւն լինի հեռաւորներին եւ մերձաւորներին,– ասում է Տէրը,– ու ես պիտի բժշկեմ նրանց» (Ես 57։19)։

Իրապես, սիրելիներ, ներքին խաղաղությունը, որ շատ հաճախ մենք կորցնում ենք մեր մեղքերի պատճառով, հասանելի է միմիայն Աստծո «բժշկությամբ»։ Մենք կորցնում ենք մեր խաղաղությունը վախերի, անհանգստությունների, մյուսների հանդեպ անվայել վերաբերմունքի, բամբասանքների, նախանձի և բարկության և 1000-ավոր այլ սատանայածին պատճառներով և չենք կարողանում վերջնականապես ապաքինվել, որովհետև չենք դիմում ճիշտ բժշկի՝ մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսին, ով ասում է. «Խաղաղութիւն եմ թողնում ձեզ, իմ խաղաղութիւնն եմ տալիս ձեզ. ձեզ չեմ տալիս այնպէս, ինչպէս այս աշխարհն է տալիս. ձեր սրտերը թող չխռովուեն, եւ չվախենաք (Հովհ. 14:26)» (այս մասին առավել մանրամասն կարդանք ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆ նյութի մեջ)։

Եկեք, այսօր աղոթենք հանուն մեր հոգեկան խաղաղության, խնդրենք Փրկչին որպեսզի իր խոստացած խաղաղությունից առատորեն տա մեզ, որպեսզի մենք էլ կարողանանք բաժին հանել մեր շրջապատին և արժանանալ «խաղաղարար լինելու երանությանը»։

Աղոթենք Սուրբ Պատարագին քահանայի խաղաղության աղոթքով. որը կարող եք գտնել այս աղոթագրքի մեջ (սեղմեք հղման վրա)։

Օրհնվեք...