ՇՆՈՐՀԱՎՈՐ ԱՄԱՆՈՐ

Տարվա ավարտը մի տեսակ հաշվետության նման է. մտովի ետ ես թերթում տարեգրությունդ, կարդում կարմիրով ընդգծված տողերը, ուրախանում ու ոգևորվում դրանցով, մերթընդմերթ աչքիդ են ընկնում կարճ ու լակոնիկ մտքեր` ընդգծված սևով, որոնք աչքդ ուզում է ամեն կերպ շրջանցել, բայց... օբյեկտիվ արդարությունը պահանջում է, որ խոստովանես տարվա ձախողումներդ, սխալներդ ու թերացումներդ, վերհիշես դժվար ու անանցանելի թվացող դրություններն ու ի վերջո ամեն բանի համար գոհանաս Տիրոջից ինչպես Ոսկեբերան հայրապետը կյանքի վերջին վայրկյանին`

«Փառք Քեզ Աստված, փառք Քեզ, ամեն բանի համար փառք Քեզ»:

ԱՌԱՆՑ ՍԻՐՈ

«...Ես հասկանում եմ առաջարկդ, թե ավելի լավ է սիրուց չխոսել, և այդ ճշմարիտ է. սիրուց ոչ թե խոսել է պետք, այլ` նրանով ապրել: Բայց, տե՛ս, աշխարհում այսօր աղաղակում է ատելության բացահայտ և մոլագար քարոզչությունը, և գլուխ է բարձրցնում սիրո համառ ու անգութ մի հալածանք` արշավ ընդդեմ ընտանիքի, հայրենիքի մերժում, հավատքի ու կրոնի ճնշում: Ոմանց գործնական անսրտությունը միավորվում է մյուսների` ատելության ուղղակի քարոզչության հետ. հոգու վաճառքը գտել է իր ջատագովներին, և չարությունը վերածվել է վարդապետության: Իսկ սա նշանակում է, որ հասել է ժամանակը սիրո մասին խոսելու և այն պաշտպանելու:

ՖԻԼՄ ԱՄԵՆ ԻՆՉԻ ՄԱՍԻՆ - Джузеппе Москати- исцеляющая любовь

«Սիրելինե՛րդ իմ,

Ներեցե՛ք ինձ, եթե միշտ չէ, որ ստացվել է ձեր հանդեպ սերս ցուցաբերել այնպես, ինչպես կցանկանայի...
Սիրելի՛ Նինա, մի՛ տխրիր: Զինվե՛ք ոգու տոկունությամբ. մեզանից յուրաքանչյուրն ունի ճակատամարտի իր դաշտը: Աստված մեզ է տվել ամեն բան և մի օր պիտի հարցնի, թե ինչպե՛ս ենք տնօրինել Իր ընծաները: Գիտելիքը չէ, որ այլակերպել է աշխարհը, այլ` բարեգթությունը...

Է՛լգա, Արխա՛նջելո, մի՛ մոռացեք, որ ձեր առջև սոսկ մարմիններ չեն, այլ նաև հոգիներ` անմահ, աստվածային, այնպես որ սիրե՛ք նրանց, ինչպես ինքներդ ձեզ, աշխատե՛ք հավատքով ու խանդավառությամբ` խուլ գովեստների ու պախարակումների հանդեպ, քանզի չկա անհնար ոչինչ, եթե դուք ինքներդ ձեզ դրանում չհամոզեք...

Ջիո՛րջիո և Է՛լենա, ընկերնե՛ր իմ, կյանքն ակնթարթ է. պատիվը, հաղթությունը, հարստությունը ու գիտությունը եկվոր են, իսկ կյանքի բոլոր գրավչություններն էլ հեռանում են: Մնում է միայն հավիտենական սերը` սկզբնապատճառը ամենայն բարյաց, սեր, որը մեզանից անդին էլ պիտի ապրի. չէ՞ որ սերը Աստվածն է: Կարևորը` սիրի՛ր ճշմարտությունը, եղի՛ր այն, ինչ կաս` առանց ձևականության, վախի և շուրջդ նայելու: Եվ եթե անգամ ճշմարտությունը քեզ համար հալածանք արժենա, ընդունի՛ր այն, եթե տառապանք` համբերի՛ր: Եթե հանուն ճշմարտության ստիպված լինես զոհաբերել քեզ ու քո կյանքը, անսասա՛ն եղիր ինքնազոհաբերմանդ մեջ. մահն ամենևին էլ ավարտը չէ, այլ` սկիզբը...»

Ֆիլմը կարող եք դիտել այստեղ` Մաս 1, Մաս 2                                     (հատված բժիշկ Մոսկատիի կտակից)

Միացի՛ր ՍԱՐԿԱՎԱԳԱԳՐՔԻՆ նաև facebook-ում

ՇՈՒՆԸ

Հավաքված բազմությունը, տեղի տալով սիրելի Վարդապետի` փոքր-ինչ հանգիստ առնելու հորդորին, աստիճանաբար ցրվեց: Վարդապետը, դույզն-ինչ թեքված մի ոտքի վրա, հայացքով ուղեկցեց հեռացողներին, ապա հանգիստ քայլերով ուղղվեց դեպի տաճարի բակի հեռավոր անկյունում առաջացող ստվերը: Հոգոց հանելով նստեց ստվերում, փակեց աչքերը, դեմքն ուղղեց երկինք: Չնայած տեղ-տեղ արևից խանձվելուն, դեմքը գունատ էր, իսկ հոգնությունն` ակնհայտ: Չանցած մի քանի վայրկյան` բացեց աչքերը. դրանցում անսովոր առույգություն սկսեց կայծկլտալ: Վարդապետը երկուսի բաժանեց ձեռքի գարեհացը, որ քիչ առաջ մի ժպտուն մանչուկ էր ոգևորությամբ Իրեն հյուրասիրել և մի փոքր պատառ տարավ բերանը: Յուրայինները դեռ չէին դարձել շուկայից, և այդ հանգամանքը սկսում էր անհանգստացնել Վարդապետին: «Չլինի՞դարձյալ օրենսգետները կամ փարիսեցիները սադրիչ քայլերի են դիմել` փորձելու համար առաքյալներին... Դեռ որքա՞ն նրանք պետք է շարունակեն իրենց կեղծ ու անաստված ընթացքը, որքա՞ն ժամանակ դեռ կույր պիտի մնան»,- մտքում արտասանեց Վարդապետը` հացի ևս մեկ պատառ մոտեցնելով շուրթին: Ձեռքն անակնկալ քարացավ շուրթերի մոտ. քիչ հեռվում` պատի տակ, շարված փայտե արկղերի միջև ինչ-որ բան շարժվեց:

ՍԻՐԻ՛Ր ՔՈ ՏԵՐ ԱՍՏԾՈՒՆ … ՍԻՐԻ՛Ր ԸՆԿԵՐՈՋԴ

«Սերն Աստծու ճառագայթումն է:- այսպես պատասխանեց  օտարերկրացի լրագրողի՝ «ի՞նչ է սերը» հարցին երջանկահիշատակ Գարեգին Ա Ամենայն Հայոց կաթողիկոսը:- Մարդու և հանրային կյանքում սիրո տարբեր դրսևորումների դասակարգումը զուտ պայմանական է. սերը մեկն է, այն մարդկային էակի փթթումն է, էակ, որն իր վրա է կրում Աստծու դրոշմը, կնիքը կամ, ինչպես Աստվածաշնչում է ասվում՝ Աստծու պատկերը, որը Սեր է»: