Այսօր, սիրելիներ, պետք է մի փոքր խոսենք հույսի մասին։ Հույսը մեր քրիստոնեական կյանքի լավատեսությունն է, մեր դրական սպասումների և ապրումների արդարացումը։ Իսկ ի՞նչ հույսով ենք մենք ապրում մեր կյանքը... Եվ ի՞նչ հույսով պիտի իրականում ապրի քրիստոնյան։ Հարցի լավագույն պատասխանը տալիս է Եզեկիելի մարգարեությունը.
«Ահա ես բաց եմ անելու ձեր գերեզմանները եւ հանելու եմ ձեզ ձեր գերեզմաններից, ո՛վ իմ ժողովուրդ: Տանելու եմ ձեզ Իսրայէլի երկիրը: Ու պիտի իմանաք, որ ես եմ Տէրը, երբ բաց անեմ ձեր գերեզմաններն ու հանեմ ձեզ ձեր գերեզմաններից, ո՛վ իմ ժողովուրդ: Իմ հոգին տալու եմ ձեզ, եւ դուք կենդանանալու էք: Ձեզ դնելու եմ ձեր երկրում, եւ դուք պիտի իմանաք, որ ես եմ Տէրը: Ասացի ու կատարելու եմ»,– ասում է Տէր Աստուած» (Եզեկ. 37։12-14)։