Showing posts with label սնահավատություն. Show all posts
Showing posts with label սնահավատություն. Show all posts

27.6.13

Թեստ - ՍՆԱՀԱՎԱ՞Տ ԵՔ ԱՐԴՅՈՔ

Տրված հարցերին անհրաժեշտ է տալ «այո» կամ «ոչ» պատասխանը:

  1. Կարծո՞ւմ եք արդյոք, որ մեքենայի կամ հասարակական տրանսպորտի մեջ կախված աչքի հուլունքը երաշխավորում է Ձեր անվտանգ երթևեկությունը:
  2. Համամի՞տ եք արդյոք, որ եթե 2 հարսներ հանդիպեն միմյանց, նորաստեղծ ընտանիքում դժբախտություն կպատահի:
  3. Ունե՞ք հաջողություն բերող առարկաներ` թալիսմաններ, 1 դոլարանոցներ, քարեր կամ զարդեր:
  4. Արդյո՞ք անհանգստանում եք, երբ Ձեր դիմացով սև կատու է անցնում:
  5. Ամսի 13-ին համընկած ուրբաթ օրերին խուսափո՞ւմ եք գործ ձեռնարկել:
  6. Երբ հայելի է կոտրվում, մտավախություն ունենո՞ւմ եք, որ դժբախտություն է պատահելու:
  7. Հետևում եք հորոսկոպին կամ աստղագուշակներին:
  8. Երջանիկ թիվ ունե՞ք:
  9. Երբ սեղանին աղ է թափվում, խաչ անո՞ւմ եք վրան:
  10. Խուսափո՞ւմ եք արդյոք կանգնել դռան շեմքին:
  11. Ունե՞ք որևէ մի հագուստ կամ զարդ, որը պարտադիր կրում եք քննությունների կամ կարևոր հանդիպումների ժամանակ:
  12. Երբևիցե թաշկինակ կամ այլ բան կապե՞լ եք վանքերի մերձակա ծառերի վրա:

Հիմա հաշվում ենք գրանցված «ոչ»-երի քանակը և համեմատում ստորև:

25.6.12

SUPER «ՄԱՐՇՐՈՒՏԿԱ»

Գուշակել անգամ չէի կարող, որ երթուղայինը, որն արգելակեց ճիշտ կանգառի համար նախատեսված դեղին գծերի վրա, հերթական գրառման հերոս պիտի դառնար…
Սրահն անհավանականորեն մաքուր էր, առանց փոշու և մեքենայի յուղի հետքերի: Անգամ օդափոխության համակարգ էր գործում: Թավշապատ նստատեղերը ևս մաքուր էին, առանց պատռվածքների, հարմարավետ: Վարորդի դեմքին նայելով միանգամից կպատկերացնեիր, որ կիրթ արտաքինով այդ մարդը մաքրության և կոկիկության մարմնացում էր՝ սափրված դեմքով, ճերմակ վերնաշապիկով և փայլեցված կոշիկներով: Փողկապն էր պակասում, և եթե այն էլ լիներ, ես կհավատայի, թե երթուղայինի վարորդն առնվազն նախարար է: Չնայած այն, որ ամրագոտին կապված էր, և ինքը՝ վարորդը, խստորեն պահպանում էր երթևեկության կանոնները, արդեն իսկ «բյուրոկրատական վերնախավի» ներկայացուցչի վարքագիծ չէր:

13.3.12

Ի՞ՆՉ ԱՆԵԼ, ԵՐԲ ԱՂ Է ԹԱՓՎԵԼ

Պատմում են, որ ժամանակին, երբ աղը բավականին թանկ համեմունք էր, այն ոչ խնայողաբար վատնելը մեծ շռայլություն էր նկատվում, իսկ անփութորեն թափելը կենցաղում կարող էր լուրջ վիճաբանությունների առիթ հանդիսանալ: Ահա այսպե՛ս են շատերը բացատրում «աղը թափվեց` կռիվ կլինի» սնահավատության նախապատմությունը և կռվից խուսափելու համար թափված աղի վրա անմիջապես խաչ են անում: Իմ անձնկան կարծիքով սնահավատության նման մեկնաբանությունը, թեև տրամաբանված, բայց և չափազանց միամիտ է հնչում, հետևաբար այն պետք է ունենա այլ բացատրություն ևս:
Օրիանակ (գուցե ոչ այնքան տիպիկ) 5-րդ դարի Հայոց Պատմիչ Փավստոս Բուզանդը, ներկայացնելով հայոց Արշակ և պարսից Շապուհ արքաների դաշինքի պատմությունը, մի նուրբ հանգամանք է նշում.

28.2.12

ԵՐԱԶԱՆՔԻ ԾԱՌԵՐ


Վստահ եմ, շատերդ հայկական հինավուրց վանքերի մոտակայքում տեսած կլինեք ծառեր` բեռնավորված թաշկինակներով, անձեռոցիկներով և զգեստավորման այլազան պարագաներով: «Խելացի» մարդիկ պնդում են, որ այդ ծառերի վրա թաշկինակ կամ այլ բան կապողները երջանիկ են լինում կամ նրանց երազանքներն անպայման իրականանում են... Ծիծաղելի է...
Ինչպես և հայերիս մեջ տարածված սնահավատությունների մեծ մասը, այդպես և լայն տարածում ունեցող այս սնահավատությունը, ամենայն հավանականությամբ, իր ծնունդն առնում է հայոց հին հավատալիքներից: Հին հայերը հավատում էին, որ որոշ ծառեր, սուրբ էին, և երբ տանը հիվանդ ու վատառողջ մեկն էր լինում, ապա հիվանդի զգեստից մի փոքրիկ կտոր տանում և կապում էին այդ ծառերի ճյուղերին` ակնկալելով հիվանդի ապաքինումը: Տարածված էր նաև այդ ծառատեսակներից զանազան հմայիլների պատրաստությունն ու կիրառումն առօրյայում:

3.2.12

ԲԼԻԹԱՄԱՆԻԱ


Եթե սոցհարցում անցկացնենք, թե ի՛նչ ենք հայերս առաջնահերթ մտաբերում, երբ լսում ենք Սուրբ Սարգսի անունը, ապա վստահ եմ առաջին հորիզոնականը պիտի զբաղեցնի աղի բլիթը:
Որքան էլ Սուրբ Սարգիս զորավարի տոնը զուգորդվի բլիթի հետ, այնուամենայնիվ, ի զարմանս շատերի, ասեմ, որ դրանք միմյանց հետ կապ չունեն: Զարմացա՞ք: Հստակեցնեմ` Սուրբ Սարգիս զորավարի, նրա որդի Մարտիրոսի ևտասնչորս զինվորների հիշատակության օրը` հոգոր տոնը, ոչ մի ուղղակի կապ չունի Սուրբ Սարգսի ավանդական-ժողովրդական սովորույթների և դրանցից ամենահայտնիի` աղի բլիթի հետ: Ավելին, ժողովրդական բանահյուսությունը, տոնակատարություններն ու սովորույթները, հաճախ մեր առջև բացահայտում են այլ, միանգամայն տարբեր Սարգիս զորավարի, իսկ տոնն այլ երանգներ ու բովանդակություն է ստանում:

Մի բան, սակայն, հաստատ է` հայը սիրել և այժմ էլ սիրում է այս տոնը, և այս է առաջին պատճառը եկեղեցականի և ժողովրդականի նման միահյուսման: Միահյուսումն այսօր այնքան ուժեղ է, որ տարբաժանելն էլ է դժվարանում, և հոգևորի վրա զարգացած ժողովրդկան սովորույթները դարձել են սոսկ եկեղեցական տոնը գեղեցկացնող, դրան առօրյայից տարբերակող հատկություններ տվող ատրիբուտներ, զարդարանքներ, որոնցով տոնը ավելի կենսունակ է դարձել: