ՀԻՍՈՒՍԻ ՉՈՐՍ ԵՂԲԱՅՐՆԵՐԸ - Շավիղ 7

Հարց. Եղբա՛յր, մի կասկած ունեմ: Ավետարանից գիտենք, որ հրեաները Հիսուսի համար ասում էին. «Սա հյուսնի և Մարիամի զավակը չէ՞, Հակոբոսի, Հովսեի, Հուդայի և Սիմոնի եղբայրը չէ՞» (Մարկոս Զ 3): Սա ինձ բացատրի՛ր, որ ասելիքս ասեմ:

Պատասխան. Ասում էին. «Սա հյուսնի և Մարիամի զավակը չէ՞, Հակոբոսի, Հովսեի, Հուդայի և Սիմոնի եղբայրը չէ՞»:

Հարց. Ուրեմն Հիսուս չորս եղբայր է ունեցել: Ապա ինչո՞ւ ասացիր, թե Հիսուս Իր մորը Զեբեդիոսի տղային՝ Հովհաննեսին հանձնեց: Չորս զավակ ունեցող մայրը ուրիշի զավակին կհանձնվի՞:

Պատասխան. Ինչ կասկածամիտ մարդ ես: Սկզբում քեզ ասացինք, որ Հիսուս եղբայր չունի: Դու դեռ չես հավատում և կասկածում ես:

Հարց. Հովսեփը Մարիամի ի՞նչն էր:

ՔԱՐՈԶՉՈՒԹՅՈՒՆԻՑ ՄԻՆՉԵՒ ԽԱՉ - Շավիղ 6

Հարց. Հիսուս ի՞նչ սովորեցրեց աշակերտներին:

Պատասխան. Տերունական աղոթքը:

Հարց. Եթե գիտես Տերունական աղոթքը, ասա՛, որ լսեմ:

Պատասխան. «Հայր մեր, որ երկնքում ես. թող սո՛ւրբ լինի անունը Քո: Քո թագավորությունը թող գա: Քո կա՛մքը թող լինի երկրի վրա, ինչպես որ երկնքում է: Մեր հանապազօրյա հացը տո՛ւր մեզ այսօր և ների՛ր մեզ մեր հանցանքները, ինչպես որ մենք ենք ներում նրանց, որ հանցանք ենք գործում մեր դեմ. և մի՛ տար մեզ փորձության, այլ փրկիր մեզ չարից: Որովհետև Քո՛նն է թագավորությունը և զորությունը և փառքը հավիտյանս. ամեն» (Մատթեոս Զ 9-14):

Հարց. Այդ աղոթքը շատ է ցանկանում իմ հոգին, եթե կարող ես, ինձ էլ սովորեցրո՛ւ:

Պատասխան. Կսովորեցնեմ. բայց հիմա ժամանակը չէ, երբ Քրիստոսին ճանաչես, այն ժամանակ է պետք քեզ այդ աղոթքը. հիմա այլ հարցեր տուր:

Հարց. Հետո ի՞նչ արեց Հիսուս:

Պատասխան. Մկրտվելուց հետո երեք տարի քարոզեց և շատ հրաշքներ գործեց:

Հարց. Հրեաները հավատացի՞ն Հիսուսի հրաշքներին:

Պատասխան. Հասարակ ժողովրդից հավատացող եղավ. բայց քահանայապետները չէին հավատում Հիսուսին: Հիսուս ինչքան հրաշք որ կատարում էր, իրենց նախանձը օրըստօրե ավելանում էր. «Սա հյուսնի տղան չէ՞» (Մարկոս Զ 3) ասելով՝ նախատում էին, մինչև անգամ մտադրվեցին Հիսուսին սպանել:

Հարց. Ապա Հիսուս ի՞նչ արեց:

Պատասխան. Երեք տարի հետո՝ Ծաղկազարդի կիրակիին, Բեթանիայից դուրս եկավ և ավանակ հեծնելով՝ Երուսաղեմ եկավ:

ՀԻՍՈՒՍԻ ՔԱՐՈԶՉՈՒԹՅԱՆ ՍԿԻԶԲԸ - Շավիղ 5

Հարց. Այդ միջոցին ի՞նչ եղավ Հիսուս:

Պատասխան. Հիսուսն Ինքն էլ մկրտվեց սուրբ Կարապետի կողմից, ինչպես որ գրում է Մատթեոս ավետարանիչը. «Եվ երբ Հիսուս մկրտվեց, իսկույն ջրից դուրս ելավ» (Մատթեոս Գ 16):

Հարց. Ինչո՞ւ է Հիսուսի համար ասում, թե ջրից շուտ դուրս եկավ:

Պատասխան. Հիսուս մեղք չուներ, որ խոստովանելով ջրի մեջ երկար մնար, դրա համար էլ շուտ դուրս եկավ:

Հարց. Հիսուսի մկրտվելուց հետո հրաշք երևա՞ց:

Պատասխան. Այո՛, երբ Հիսուս ջրից դուրս ելավ, երկինքը բացվեց ու Սուրբ Հոգին աղավնու պես իջավ Նրա վրա, և Հայր Աստված ամպի միջից կանչեց. «Դա է իմ սիրելի Որդին, որն ունի Իմ ամբողջ բարեհաճությունը» (Մատթեոս Գ 17):

Հարց. Ո՞ւր գնաց Հիսուս մկրտվելուց հետո:

Պատասխան. Գնաց անապատ՝ սատանայից փորձվելու: Քառասուն ցերեկ ու քառասուն գիշեր ծոմ պահելուց հետո, երբ քաղցեց, սատանան մոտեցավ Նրան փորձելու համար. որովհետև Հիսուսին էլ Ադամի պես կարծելով ասաց՝ «Սրան էլ կարող եմ խաբել», բայց ինքը պարտվեց ու ամոթահար գնաց (Մատթեոս Դ 1):

ՀԻՍՈՒՍԻ ՀՐԵՇՏԱԿԸ - Շավիղ 4

Հարց. Հիսուս երեսուն տարեկանից հետո ի՞նչ արեց:

Պատասխան. Երբ Հիսուս երեսուն տարեկան եղավ, Իր հրեշտակը եկավ:

Հարց. Այդ հրեշտակ ասածդ ո՞վ է:

Պատասխան. Հովհաննես Մկրտիչն է, ում մենք սուրբ Կարապետ ենք ասում:

Հարց. Սուրբ Կարապետը որտե՞ղ էր և որտեղի՞ց եկավ:

Պատասխան. Անապատներում էր, ինչպես Ղուկաս ավետարանիչն է գրում. «Եվ մանուկը աճում ու զորանում էր հոգով ու մնում էր ամայի տեղերում, մինչև Իսրայելում Նրա երևալու օրը» (Ղուկաս Ա 80):

Հարց. Ինչի՞ համար սուրբ Կարապետը եկավ:

Պատասխան. Հիսուսի անցնելիք ճանապարհները հարթելու համար:

ՀԻՍՈՒՍ ԵԳԻՊՏՈՍՈՒՄ - Շավիղ 3

Հարց. Հետո Հիսուսին ո՞ւր տարան և ի՞նչ արեցին:

Պատասխան. Հրեշտակը երևաց Հովսեփին տեսիլքի մեջ և ասաց. «Վերցրո՛ւ տղային ու Նրա մորը, փախի՛ր Եգիպտոս ու այնտեղ մնա՛, մինչև որ ես քեզ կասեմ. որովհետև Հերովդեսը տղային է փնտրում սպանելու համար»: Հովսեփը գիշերը վեր կացավ և տղային ու Նրա մորը գաղտնի տարավ Եգիպտոս. այնտեղ որոշ ժամանակ մնաց, մինչև որ Հերովդեսը մահացավ (Մատթեոս Բ 15):

Հարց. Հիսուսի՝ Եգիպտոս գնալը կանխապես գրվա՞ծ էր:

Պատասխան. Այո՛, Եսայի մարգարեն գրում է. «Ահավասիկ Տերը, բազմած թեթևասահ ամպերի վրա, գալու է Եգիպտոս. եգիպտացիների կուռքերը Նրա ահից պիտի դողան» (Եսայի ԺԹ 1):

Հարց. «Թեթև ամպ» ո՞ւմ համար է ասում:

Պատասխան. Աստվածածնի համար է ասում որովհետև Աստվածածինը, Հիսուսին գրկելով տարավ Եգիպտոս:

Հարց. Ինչո՞ւ է Աստվածածնին «թեթև ամպի» նմանեցնում:

Պատասխան. Թեթև ամպն իր մեջ անձրև ու մեգ չունեցող ճերմակ ու փայլուն մի ամպ է, որ Աստվածածնի անարատ լինելն է նշանակում, ինչպես որ Շարականն էլ է ասում. «Թացություն չունեցող թեթև ամպ»:

Հարց. Հետո Եգիպտոսից եկա՞ն:

Պատասխան. Այո՛, Հերովդեսի մահից հետո Տիրոջ հրեշտակը դարձյալ Հովսեփին տեսիլքի մեջ երևաց ու ասաց. «Վե՛ր կաց, վերցրո՛ւ տղային ու Նրա մորը և Իսրայել երկիրը գնա՛, որովհետև մահացան տղային փնտրողները» (Մատթեոս Բ 20): Եվ Հովսեփը Հիսուսին և Աստվածածնին վերցրեց, եկավ Գալիլիայի երկիր ու բնակվեց Նազարեթ կոչված քաղաքում: Հիսուս օրըստօրե մեծանում էր և մինչև երեսուն տարեկան լինելը Իր Ով լինելը մարդկանց չէր հայտնում և ապրում էր իբրև հասարակ մարդ (Մատթեոս Բ 23):

ՔԱՌԱՍՆՕՐՅԱ ՀԻՍՈՒՍԻՆ ՏԱՆՈՒՄ ԵՆ ՏԱՃԱՐ - Շավիղ 2

Հարց. Հետո ի՞նչ եղավ Հիսուսի հետ:

Պատասխան. Երբ քառասունքը լրացավ, հայրը և մայրը Հիսուսին տաճար բերեցին:

Հարց. Եղբա՛յր, շփոթեցրիր միտքս. Հիսուսը հայր ունի՞:

Պատասխան. Թող չշփոթվի միտքդ, Հիսուս երկրի վրա մարմնավոր հայր չունի, Հիսուսի Հայրը երկնքում է:

Հարց. Ապա այդ ասածդ ո՞վ է, որ Հիսուսին տաճար բերեց:

Պատասխան. Հովսեփ անունով մի արդար մարդ կար, նրա հետ նշանվեց Կույս Մարիամը, որ իրեն պահապան լիներ և ոչ թե՝ ամուսին:

Հարց. Արդեն լավ հասկացանք. Կույս Մարիամի Սուրբ Հոգով հղիանալը. արդ նշանածը իր ինչի՞ն էր պետք:

Պատասխան. Երկու պատճառով շատ անհրաժեշտ էր Կույս Մարիամին իր կողքին մի պահապան տեր ունենալ. նախ՝ եթե Կույս Մարիամը իր կողքին տեր չունենար, ու ժողովուրդը նրա հղիության մասին իմանար, նրան պիղծ համարելով՝ իսկույն կքարկոծեր, որովհետև օրենքն այդպես էր հրամայում: Երկրորդ՝ եթե Սուրբ Հոգով հղիանալը հասկանային, Հիսուսին չէին խաչի, ու մարդկային բնությունը սատանայի գերությունից չէր ազատվի. դրա համար Աստված այնպես տնօրինեց, որ Հովսեփին Հիսուսի հայրը համարելով՝ Մարիամին չէին կասկածի: Բայց Հիսուսին չէին հավատում ու ասում էին. «Սա հյուսնի տղան չէ՞» (Մարկոս Զ 3):

Հարց. Որտեղի՞ց գիտես, որ այս բանը Աստված է տնօրինել:

Պատասխան. Ահա՛, Հովհաննես ավետարանիչը, Եսայի մարգարեից վերցնելով, գրում է. «Նրանց աչքերը կուրացրեց և նրանց սրտերը կարծրացրեց, որպեսզի աչքերով չտեսնեն ու սրտերով չիմանան և դարձի չգան, ու Ես նրանց չբժշկեմ» (Հովհաննես ԺԲ 40):

Հարց. Երբ Հիսուսին տաճար բերեցին, հրաշք երևա՞ց:

Պատասխան. Այո՛, երբ Հիսուս տաճար եկավ, Սրբություն Սրբոց ասված տեղը արևելյան կողմում մի դուռ ուներ, որ շատ տարիներ առաջ փակված էր. այդ դուռն ինքնիրեն բացվեց:

Հարց. Այդ դռան մասին կանխապես գրված կա՞ր:

Պատասխան. Եզեկիել մարգարեն գրում է. «Նա ինձ ետ դարձրեց սրբարանի արտաքին դռնով, որ նայում էր դեպի արևելք: Այն փակված էր: Տերն ինձ ասաց. «Այդ դուռը փակ է մնալու ու չի բացվելու, նրանով ոչ ոք չի անցնելու, որպեսզի Իսրայելի Տեր Աստվածը մտնի այդտեղով» (Եզեկիել ԽԴ 1-3):

Հարց. Այդ դռան բացվելու մասին մարդ իմացա՞վ:

Պատասխան. Ժողովուրդը գիտեր Եզեկիելի գրածը, նաև դրա փակ լինելը գիտեր: Երբ Իսրայելի Տերը գար, պիտի բացվեր, և երբ Հիսուսին տաճարի բակ մտցրին, այն դուռը մեծ ձայնով բացվեց. ժողովուրդն այդ ձայնը լսելուն պես բացականչեց. «Իսրայելի Տերը եկավ, առաջ գնանք», և վազեցին, եկան տաճար: Այս պատճառով քառասնօրյա Քրիստոսի՝ տաճար գալու տոնը մեր եկեղեցին անվանում է Տեառնընդառաջ:

Ո՞ւՄ ԵՍ ԴՈՒ ՀԱՎԱՏՈՒՄ - Շավիղ 1

Հարց. Սիրելի եղբա՛յր, դու ի՞նչ հավատքի ես պատկանում:

Պատասխան. Աստծու շնորհով քրիստոնյա եմ:

Հարց. Ինչպե՞ս ես դարձել քրիստոնյա:

Պատասխան. Սուրբ Երրորդության անունով մկրտվելով ու սուրբ Ավազանից ծնվելով:

Հարց. Սուրբ Երրորդությունն ի՞նչ է, կարո՞ղ ես ինձ բացատրել:

Պատասխան. Սուրբ Երրորդությունը մարդկորեն անհասկանալի, անճառելի է, ես չեմ կարող բացատրել, բայց այսքանը կարող եմ քեզ ասել, որ Երրորդության մեջ երեք անձ կա. Հայր Աստված, Որդի Աստված և Սուրբ Հոգի Աստված. երեք անձ, որ մեկ բնություն, մեկ զորություն և մեկ աստվածություն ունեն:

Հարց. Լավ չհասկացա. մի օրինակ ցույց տուր, որ խելքս հասնի:

Պատասխան. Ահա՛ քեզ օրինակ արևը. նախ՝ արևի գունդը, երկրորդ՝ լույսը և երրորդ՝ ջերմությունը. թեպետ երեք անուն կա, բայց երեքն էլ արև անունով ենք հիշում, այսինքն՝ արևի գունդը, արևի լույսը և արևի ջերմությունը, որոնք ամբողջը մեկ արև են և ո՛չ՝ երեք, որովհետև մեկը մյուսից բաժանված չեն: Նույնպես Երրորդության մեջ երեք անուն ենք հիշում՝ Հայր, Որդի, Հոգի, բայց երեքն էլ մեկ Աստծու անունով ենք հիշում, այսինքն՝ Հայր Աստված, Որդի Աստված և Սուրբ Հոգի Աստված: Սրանք երեքն էլ մեկ են և ոչ՝ երեք Աստված, որովհետև մեկը մյուսից բաժանված չեն, և երեքը մեկ բնություն, մեկ կարողություն ունեն:

Հարց. Հիմա փոքր-ինչ հասկացա. բայց առաջին հարցիս պատասխանը տվեցիր, թե քրիստոնյա ես, ես էլ ուզում եմ հասկանալ, թե ինչ է նշանակում քրիստոնյա:

Պատասխան. Քրիստոսին հավատացող և Քրիստոսին աշակերտող:

ՉԱՐ ԱՉՔ. ՀԱՎԱՏԱ՞Լ ԿԱՄ ՈՉ

Հոգևորականներիս տրվող հարցերի թոփ տասնյակում, վստահաբար, կարելի է պատվավոր տեղ հատկացնել «չար աչքի», «աչքով տալու» և դրանցից պաշտպանվելու միջոցների մասին հարցին։ Թե ինչպիսի ոչքրիստոնեական նախապատմություն ունի այս վախի տեսակը, մեկ անգամ անդրադարձել եմ՝ խոսելով տարատեսակ աչքի հուլունքների եւ դրանց անիմասատ եւ հաճախ վնասաբեր հետևանքների մասին։ Առավել նկատելին (եթե չասենք՝ աչք ծակողը 😁) այս հարցը առաջ քաշելիս, հարց տվողների հոգևոր վիճակն է. նրանք, որպես կանոն, բավական հեռու են քրիստոնեության ճիշտ ըմբռնումից և ապրելակերպից և առաջնորդվում են առավելաբար «տատական առասպելաբանություններով»։ 

Ուստի հստակեցնենք՝ չար աչք իր չարաբաստիկ հետևանքներով, քրիստոնեական գաղափարախոսության մեջ գոյություն չունի, սակայն գոյություն ունի ինքը՝ անձնավորված չարը, սատանան, որը կարող է վնասել մարդուն, եթե մարդը հոգևորապես լավ պաշտպանված չէ։ Հաճախ չարը կարող է օգտագործել չար աչքից մեր վախերը մեր իսկ դեմ՝ աննկատորեն ստիպելով մեզ պաշտպանիչ միջոցներ փնտրել ի դեմս աչքի հուլունքի, փշի ու պայտի։ Հապա ո՞ւր մնացին քրիստոնյաների համար սահմանված աղոթքը, օրհնությունը, խաչն ու սուրբ նշանները, հաղորդությունը Քրիստոսին և մեր թիկունքին մյուռոնաբույր օծումը Սուրբ Հոգով, որով, որպես Քրիստոսով հաղթանակած անձիք պիտի կարողանային «պաշտպանվել չարի մխացող նետերից»։

Սիրելիներ, եթե այս վերջին կարևոր նախադրյալները առկա են իրեն քրիստոնյա համարող մարդու կյանքում, ապա չարը ինքը և կամ չարացած մարդիկ, առհասարակ, որքան էլ փորձեն, չեն կարող կասկածը, վախը, անհուսությունը, թերահավատությունն ու սնահավատությունը սերմանել մեր մեջ։
Իսկ եթե դրանք արդեն իսկ մեր մեջ են, սթափվենք ու իրական հավատքի կյանք սկսնք ապրել, մոտենանք Քրիստոսի Լույսին, որպեսզի չարի խավարը վերանա մեր կյանքից։

Առաջին քայլը անենք աղոթքով. փնտրտուքներիս մեջ գտա մեր եկեղեցու մի քանի աղոթքներ, որոնք, որքան էլ որ զարմանալի է, ուղղված են ՉԱՐ ԱՉՔԻ և ՉԱՐ ԼԵԶՎԻ ԴԵՄ։  

ԲԱՐԵԽՈՍԱԿԱՆ ԱՂՈԹՔ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 40)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումները, որոնք կարող ենք կարդալ այստեղ, բավական առատ են, քանի որ այսօր՝ Ապրիլի 7-ը լինելով, Սուրբ Աստվածածնի Ավետման տոնն է։ 

Ավետման տոնի մասին ամենայն մանրամասնությամբ կարող եք կարդալ մեր՝ ԱՎԵՏՈՒՄ՝ ՏՈՆ ՄԱՅՐԵՐԻ հոդվածի մեջ։ Իսկ այսօրվա աղոթքը ի պատիվ Սուրբ Աստվածամոր կլինի բարեխոսական, քանի որ Սրբուհին համարվում է Եկեղեցու մեծագույն սուրբն ու առաջին բարեխոսը։ Հետաքրքրական է Զաքարիայի մարգարեությունը Սուրբ Աստվածածնի մասին, ուր որ ընդգծվում է Սրբուհու ողջ մեծությունը.

«Խնդա՛ եւ ուրախացի՛ր, դո՛ւստր Սիոնի, քանի որ ահա ես կգամ եւ կբնակուեմ քո մէջ,– ասում է Տէրը,– եւ այդ օրը շատ ազգեր կապաւինեն Տիրոջը, նրա ժողովուրդը կդառնան ու կբնակուեն քո մէջ: Երբ դա պատահի, դու կիմանաս, թէ Ամենակալ Տէրն ուղարկեց ինձ քեզ մօտ:» (Զաք. 37։10-11)։

ՀՈՒՅՍԸ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 39)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումներն են Եզեկ. 37։1-14, Ա Տիմ. 3։14-16 որ  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Այսօր, սիրելիներ, պետք է մի փոքր խոսենք հույսի մասին։ Հույսը մեր քրիստոնեական կյանքի լավատեսությունն է, մեր դրական սպասումների և ապրումների արդարացումը։ Իսկ ի՞նչ հույսով ենք մենք ապրում մեր կյանքը... Եվ ի՞նչ հույսով պիտի իրականում ապրի քրիստոնյան։ Հարցի լավագույն պատասխանը տալիս է Եզեկիելի մարգարեությունը.

«Ահա ես բաց եմ անելու ձեր գերեզմանները եւ հանելու եմ ձեզ ձեր գերեզմաններից, ո՛վ իմ ժողովուրդ: Տանելու եմ ձեզ Իսրայէլի երկիրը: Ու պիտի իմանաք, որ ես եմ Տէրը, երբ բաց անեմ ձեր գերեզմաններն ու հանեմ ձեզ ձեր գերեզմաններից, ո՛վ իմ ժողովուրդ: Իմ հոգին տալու եմ ձեզ, եւ դուք կենդանանալու էք: Ձեզ դնելու եմ ձեր երկրում, եւ դուք պիտի իմանաք, որ ես եմ Տէրը: Ասացի ու կատարելու եմ»,– ասում է Տէր Աստուած» (Եզեկ. 37։12-14)։

ԱՍՏՎԱԾ ՄԵՐ ՊԱՇՏՊԱՆՆ Է - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 38)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումներն են  Ելք. 4:21-5:3, Զաք. 9:9-16, որ  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Աստված մեր Երկնավոր Հայրն է, իսկ մենք Նրա զավակները, ուստիեւ շատ բնական է, որ քրիստոնյաներս Աստծո եւ մեր փոխհարաբերություններին նայենք երկրային հայրերի ու զավակների օրինակով։ Ո՞վ է մեր հայրը մեզ համար. մեր ծնողը, սնողը, դաստիարակողը, մեր լավի համար հոգացողը, նեղության եւ դժվարության մեջ մեր ձեռքը բռնողն ու պաշտպանողը։ Նույնպես է նաեւ մեր Երկնավոր Հոր պարագային. Աստված մեր Հայրն է ու պաշտպանը։ Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցման մեջ Զաքարիայի մարգարեությունը ներկայացնում է մեզ Իսրայելի անպաշտպան ու կեղեքված ժողովրդին եւ Աստծո ոգեւորիչ խոստումը թե.

«Ամենակալ Տէրը պիտի պաշտպանի նրանց» (Զաք. 9:15)։

ՄԵԿ ՄԱՐՄԻՆ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 37)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումն է Ա Կորնթ. 12:8-27, որ  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Մենք քրիստոնյաներ ենք... 
Որքան բազմազան բնորոշիչներ կան, որ մեզ դարձնում են իրարից տարբերվող` արտաքին տեսք, ճաշակ, նախասիրություններ, կրթություն և դաստիարակություն, հասարակական դիրք ու աշխատանք... Իրարից շատ տարբեր ու զանազան ենք, այո՛, բայց Աստծո առջև մեկ բանով մեկ ենք` մենք քրիստոնյաներ ենք` Քրիստոսի հետևորդներ, Քրիստոսի մեկ մարմնի անդամներ.

«Ինչպէս մէկ է մարմինը եւ ունի բազում անդամներ, եւ մարմնի այդ բազում անդամները բոլորը մէկ մարմին են, այնպէս էլ՝ Քրիստոս» (Ա Կորնթ. 12։12)։

ԹՈՂ ՏԵՐՆ ԱՎԵԼԱՑՆԻ ՄԵՐ ԾԱՌԱՅԱՍԻՐՈՒԹՅՈՒՆԸ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (oր 36)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումներն են՝ Դան. 7:2-27, Ա Կորնթ. 12:1-7, որ  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Քրիատոնեական կյանքը, սիրելիներս, գործնականացված հավատքի կյանք է։ Ապրել այդ կյանքը հնարավոր է միմիայն ծառայասիրությամբ։ Շատ շատերն, այսօր, ձգտում է ոչ թե ծառայելու, այլ ծառայեցնելու, ոչ թե օգտակար դառնալու այլ օգտագործելու ուրիշների ստեղծածը։ Քրիստոնյա մարդու կյանքում այս անհամատեղելի է, հատկապես եկեղեցու մեջ։ Մենք ամենքս կոչված ենք լինելու ընտանիք, քույրեր ու եղբայրներ եւ ոչ թե տերեր ու ծառաներ։ Այն ինչ պիտի տեղի ունենա Քրիստոսի եկեղեցու մեջ, պետք է ծառայի Տիրոջ փառքին ու արքայությանը։ Դրա համար Պողոս առաքյալն օրվա ընթերցվածի մեջ ասում է. 

«Թէեւ կան զանազան պաշտօններ, բայց բոլորն էլ Տիրոջն են ծառայում» (Ա Կորնթ. 12:5)։

ՊԱՏՐԱՍՏՎԵՆՔ ԳԱԼՍՏՅԱՆԸ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 35)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումներն են՝ Ղուկ. 21:5-38, Ես. 66:1-24, Կող. 2:8-3:17, Մատթ. 22:34-23:39, որ  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Մեծ պահքի ամենից սարսափազդու օրն է այսօր, որ կոչվում է «Գալստյան կիրակի»։ Այս կիրակին խորհրդանշում է Քրիստոսի Առաջին և Երկրերդ գալուստները։ Առաջին գալուստը Աստծո որդու մարդեղացումն է` այս մեղավոր երկրի վրա Աստծո ապրելը որպես կատարյալ մարդ։ Եվ քանի որ Հիսուսի մարդացման նպատակը մարդկության փրկությունն էր մեղքի «հիվանդությունից» և սատանայի իշխանությունից, այսօր մենք առավել քան երբևէ պիտի անդրադառնանք, թե որքանով արժնի եղանք աստվածային նմանօրինակ զոհողության։ Եսայի մարգարեն գրում է օրվա ընթերցվածի մեջ. 

«Նրանք ընտրեցին իրենց ճանապարհները եւ իրենց այն գարշելի բաները, որոնք ախորժելի էին իրենց հոգիներին: Ու ես պիտի բռնեմ նրանց խաբէութիւնները եւ հատուցեմ նրանց ըստ իրենց մեղքերի, որովհետեւ կանչեցի, բայց ինձ չլսեցին, խօսեցի, բայց ականջ չդրեցին, չարիք գործեցին իմ առաջ եւ ընտրեցին այն, ինչ ես չէի կամենում» (Ես. 66:3)։

Այս մասին փակագծերը բացում է ինքը մեր Տեր Հիսուս Քրիստոս` ահազդու և դատափետիչ խոսքեր ուղղելով փարիսեցիներին և ի դեմս նրանց հենց մեզ (անպայման կարդալ` սեղմելով այստեղ)։ Մեր հոգու համար, սակայն, ողբերգությունն այն է, որ նրանց, ում վերաբերում են Առաջին գալստյան այս խոսքերը, պիտի դատվեն և դատապարտվեն Երկրորդ գալստյան ժամանակ, երբ պիտի լինի Աշխարհի վախճանն ու Մեծ դատաստանը. անհնազանդները պիտի նետվեն դժոխային կրակը և այրվեն անդադար, խոշտանգվեն որդերով ու գարշահոտությամբ, ինչպես փորձում է պատկերել այդ ահեղ տեսարանը Սուրբ Գիրքը։ 
Մյուս կողմից այս օրը ցնծություն է և ուրախություն այն հոգիների համար ովքեր ընտրել ու ապրում են Աստծո կամքի համաձայն։ Դատաստանի օրը նրանց պիտի չհասնեն Քրիստոսի ՎԱՅերը։ Երանի նրանց...
Եկեք այսօր ի սրտե աղոթենք ու ինքներս մեզ հաշիվ տանք, թե որքանով ենք արդարացնում Տիրոջ Առաջին գալուստը մեր հոգեւոր կյանքով եւ որքանով ենք պատրաստ Երկրորդ գալստյանը, որի օրն ու ժամը ոչ ոք չգիտի...

Աղոթենք Սուրբ Շնորհալու Հավատով խոստովանիմի 22-րդ աղոթքով (Աղոթքն ամբողջական գրաբար կամ աշխարհաբար կարող եք գտնել մեր այս աղոթագրքի մեջ (սեղմեք հղման վրա)։

Արդա՛ր Դատավոր, 

երբ գաս Հոր փառքով՝ դատելու կենդանիներին և մեռյալներին, 

մի՛ մտնիր դատաստանի մեջ Քո ծառայի հետ, 

այլ փրկի՛ր ինձ հավիտենական հրից 

և լսելի՛ արա ինձ արդարների երանավետ կանչը դեպի երկնքի արքայությունդ. 

և ողորմի՛ր Քո արարածներին և ինձ՝ բազմամեղիս:

Օրհնվեք...

ՉՀՈՒՍԱՀԱՏՎԵԼ ՄԵՂՔԵՐԻՑ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 34)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումներն են՝ Իմաստ. 15։2-22, Միք. 7։7-10, Փիլիպպ. 1։12-21, Մատթ. 16։24-28,  որ  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Հաճախ, երբ քրիստոնյաներս փոքր ինչ առաջանում ու զորանում ենք մեր քրիստոնեական կյանքի մեջ, թյուրիմացաբար կարծում ենք, թե այլևս անմեղ ենք ու անսայթաք։ Սակայն նման միտքն իսկ հիանալի գործիք է սատանայի ձեռքերում մեզ հպարտության ու մեծամտության մեջ ներքաշելու և գցելու այն հարաբերական բարձունքից, որին հասել էինք։ Չմոլորվենք, սիրելիներ, ամենահայտնի սրբերն անգամ սայթաքել են և մեղանչել, սակայն երբեք չեն հուսահատվել, այլ ապաշխարությամբ ներվելով Աստծուց՝ նորից ոտքի են կանգնել։ Ահա թե ինչ է ասում Միքիա մարգարեությունն այս առթիվ. 

«Սակայն ես Տիրոջը կսպասեմ, կսպասեմ իմ փրկիչ Աստծուն, եւ իմ Տէր Աստուածը կլսի ինձ: Մի՛ ոտնահարիր ինձ, ո՛վ իմ թշնամի. թէ գլորուեցի, նորից կկանգնեմ, քանի որ եթէ խաւարում նստեմ, Տէրն է իմ լոյսը: Քանի որ մեղանչեցի Տիրոջ դէմ, համբերութեամբ կտանեմ նրա բարկութիւնը, մինչեւ որ նա արդարացնի իմ դատաստանը, իրաւունք տայ ինձ, ինձ հանի դէպի լոյսը, եւ ես տեսնեմ նրա արդարութիւնը: Ինձ կտեսնի իմ թշնամին, եւ ամօթը կպատի նրան, որ ասում էր ինձ. «Ո՞ւր է քո Տէր Աստուածը»: Իմ աչքերը կտեսնեն նրան» (Միք. 7։7-10)։

ՈՐՊԵՍԶԻ ԼԱՎ ԼԻՆԻ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 33)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումներն են՝ Բ Օր. 10։1-15, Հոբ 19։1-29Ես. 45։1-13,  որ  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Այսօրվա խորհրդածությունը, սիրելիներս, կարծես մի տեսակ ամփոփումը լինի այն բոլոր խորհրդածությունների, որ ունեցել ենք մենք մինչև այսօր։ Ի մասնավորի Ելից գրքում Տերն ասում է Մովսեսին.

«Արդ, Իսրայէ՛լ, ի՞նչ է պահանջում քեզնից քո Տէր Աստուածը. միայն այն, որ երկնչես քո Տէր Աստծուց, ընթանաս նրա ցոյց տուած ճանապարհներով, սիրես նրան ու պաշտես քո Տէր Աստծուն քո ամբողջ սրտով, քո ամբողջ էութեամբ, պահես քո Տէր Աստծոյ պատուիրաններն ու նրա օրէնքները, որ ես այսօր պատգամում եմ քեզ, որպէսզի քեզ համար լաւ լինի» (Բ Օր. 10։12-13)։

Անշուշտ դիմելով իր ընտրյալ Իսրայելի ժողովրդին՝ այսօր Աստված մեզ էլ է դիմում որպես նոր ընտրյալների և այն, ինչ Աստված հորդորում է ունենալ` ճիշտ աստվածպաշտությամբ ապրելու համար Աստծո արդարադատությունից մեղավորի երկնչումն է, և չարի ճանապարհը թողած Աստծո պատվիրանների ճանապարհով քայլելն է։ Այս ամենը մեկ աղբյուրից պիտի բխեն, դրանք արդյունքը պիտի է լինեն Աստծո հանդեպ մեր սիրո։ 

ՀԱՄԲԵՐՈՒԹՅԱՄԲ ԱՆՑԿԱՑՆԵՆՔ ՊԱՀՔԸ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 32)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումներն են՝ Ես. 53։1-54։5, Ա Կորնթ. 15։1-28, որ  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Համբերությունը, թերևս, պահքի ընթացքին ամենաանհրաժեշտ «կերակուրներից» մեկն է։ Եթե չլինենք համբերատար ինքներս մեր, մեզ շրջապատողների և վրա հասած փորձությունների ու նեղությունների հանդեպ, շատ դժվար պիտի անցկացնենք մեր պահքը և հնարավոր է անգամ խախտենք այն։ Տեսե՛ք, թե ինչ է ասում Սուրբ Հակոբոս առաքյալը. «Իմացէ՛ք, որ ձեր հաւատի փորձը համբերութիւն է առաջ բերում, իսկ համբերութիւնը թող դրսեւորուի լիութեամբ, որպէսզի անթերի եւ կատարեալ լինէք, ոչ մի բանով պակաս չլինէք» (Հակ. 1։3-4)։ Հավատացեք, սիրելիներ, պահքի ժամանակ, երբ փորձում ենք հավատքով ու սրբությամբ հաղթել սատանային ու հաղթահարել հոգևոր խնդիրները, նենգ թշնամին ավելի է զորանում ու պայքարում է մեր համբերատարության դեմ, որովհետև եթե համբերատարությունը կոտրվի դրա հետ միասին կկոտրվեն պահքը, աղոթքը, պայքարը...

ԱՍԵԼ ԱՅՆ, ԻՆՉ ՊԵՏՔ Է - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 31)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումներն են՝ Ելք 4։1-21, Հովել 3։9-22, որ  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Ինչ կարևոր հատկանիշ է, չէ՞՝ ինանալ՝ երբ, ում, ինչ և ինչպես ասել... Խոսքն անշուշտ աստվածային ճշմարտությունները և քրիստոնեական սկզբունքները բարձրաձայնելու մասին է։ Հաճախ է պատահում, որ երբ մենք՝ որպես Աստծո առաքյալներ կամ մարգարեներ, փորձում ենք ասել այն ինչ որ պետք է, մեր խոսքը հանդիպում է խոչընդոտների։ Ոմանք դժկամությամբ են այն լսում, ուրիշներ ծաղրում են ու արհամարհում, կան այնպիսիք, որոնք արգելում են խոսել և այնպիսիք էլ կան, որոնք լսում են, բայց խոսքը որևէ պտուղ չի տալիս։ Դրա պատճառները հասկանալու համար, սիրելիներ, խորհուրդ կտամ ուշադիր ընթերցենք Սերմնացանի առակը, որ կարող եք գտնել այստեղ (սեղմեք հղման վրա)։ 
Մեկ այլ հարց է տակավին չլուծված մնում. այն, թե ինչպես անել որպեսզի մեր սերմանած խոսքը ծիլ տա մարդկանց սրտերում։ Մովսես մարգարեն, որի` մարգարեության կոչվելու պատմությանը հանդիպում ենք օրվա ընթերցվածի մեջ, միևնույն վախը և հարցը ունեցավ, սակայն Աստված նրան այրվող մորենու միջից պատասխանեց.

«Ես կբացեմ քո բերանը, քեզ կսովորեցնեմ, որ ասես այն, ինչ պէտք է ասել» (Ելք 4։12)։

Այո, սիրելիներ, առանց Աստծո օգնականության, քանի դեռ Նա չի բացել մեր բերանը և սովորեցրել, շատ հնարավոր է, որ մենք ձախողվենք ու մնանք ձեռնունայն, քանզի պտղաբեր է միայն Սուրբ Հոգու շնորհով ելնող խոսքը։ Հիշո՞ւմ եք ինչ ասաց Տեր Հիսուս իր առաքյալներին. 
«Հոգ մի՛ արէք, թէ ինչպէս կամ ինչ պիտի խօսէք, որովհետեւ այդ ժամին ձեզ կը տրուի այն, ինչ պիտի խօսէք. քանի որ ոչ թէ դուք էք, որ պիտի խօսէք, այլ ձեր Հօր Հոգին, որ պիտի խօսի ձեր միջոցով» (Մատթ. 10։19-20)։

Ահավասիկ մեզ մի կարևոր հորդոր. երբ որ ժամանակը հասնի ասելու այն, ինչ պետք է, նախ աղոթենք Աստծուն և խնդրենք Սուրբ Հոգու զորավոր ներկայությունը, որպեսզի Հոգով լուսավորվի մեր միտքը և Հոգով բացվեն մեր շուրթերը։ 

Այսօր և առհասարակ օրվա խորհրդի շուրջ աղոթելու համար ընթերցենք կամ որ ավելի լավ է, անգիր սովորենք Սբ. Գրիգոր Տաթևացու ԻՄԱՍՏՈՒԹՅԱՆ աղոթքը, որը կարող եք գտնել մեր այս աղոթագրքի մեջ (սեղմեք հղման վրա)։

Օրհնվեք...

ԱՂՈԹՔ ՀԱՆՈՒՆ ՄԵՐ ԶԻՆՎՈՐՆԵՐԻ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 30)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումը Եսյու մարգարեության գրքից է՝ Ես. 7։10-8։10, որ  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Աղոթքը և խորհրդածությունը, որոնց վրա այսօր հրավիրում եմ ձեր ուշադրությունը, յուրահատուկ է և կարծեմ ամեն հայի շատ սրտամոտ։ Այդ իսկ պատճառով այսօր աղոթքի ենք հրավիրում բոլոր հայերին` աղոթելու մեր Հայրենիքի սահմանների անխախտության և մեր անդորրը հսկող զինվորների անվտանգության համար։ Տեսեք, թե ինչ հզոր խոսքերով է Աստված այսօր Եսայու մարգարեության մեջ խոսում.

«Գիտցէ՛ք, հեթանոսնե՛ր, Աստուած մեզ հետ է, պիտի պարտուէք. լուրը հասցրէք աշխարհի չորս կողմերը. դուք, որ հզօրացել էք, պիտի պարտուէք: Թէեւ դուք դարձեալ ուժեղանալու էք, բայց էլի պարտութեան էք մատնուելու: Ինչ խորհուրդ էլ անէք, Տէրը խափանելու է այն, եւ ինչ էլ ասելու լինէք, չի հաստատուելու, քանզի Տէր Աստուած մեզ հետ է» (Ես. 8։9-10):

Այս խոսքը Աստված ուղղում է մեր բոլոր թշնամիներին և հակառակորդներին։ Պատմությունն է վկայել մեր` որպես ազգի անպարտելիությունը։ Քանի քանի հզորազոր ազգեր ու ժողովուրդներ են ջնջվել երկրի երեսից կամ ապրում են առանց հայրենիք ու պետականություն։ Քանիսն են ուզել տիրել Հայաստանին և ոչնչացնել այն, սակայն պարտվել են, քանի որ Աստված մեզ հետ է միշտ։ Պարտվել են գոնե այնքանով, որ չեն կարողացել ամբողջապես բնաջինջ ու արմատախիլ անել հայությանն ու հայաստանը։ Առանց սնապարծության փաստենք, հայը եղել է, կա ու պիտի մնա։ Աղոթքով լինենք միշտ մեր երկրի համար։ Հույսներս մեր ուժի, մտքի և ոգու վրա դրած աղոթենք Աստծուն, որ խափանի թշնամական նենգ խորհուրդները և գիշերուզոր պահի պահպանի մեր քաջազուն զինվորներին, ովքեր անձնվիրաբար հսկում են մեր երկրի անդորրն ու ապահովում Հայաստան երկրի անսասան ներկան ու ապագան։ 

Այսօր աղոթենք Զինվորի աղոթքով, որը կարող եք գտնել մեր այս աղոթագրքի մեջ (սեղմեք հղման վրա)։

Օրհնվեք...

ԱՍՏՎԱԾ ԽՈՍՈՒՄ Է ՄԵԶ ՀԵՏ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 29)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումը Եբրայեցիների գրքից է՝ Եբր. 1։1-14, որ  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Երեկ, սիրելիներ, խոսեցինք աղոթելու երեք նախապայմանների մասին, որոնք էին ԱՐԴԱՐ ԽՆԴՐԱՆՔՆԵՐԸ, ՀԱՎԱՏՔԻ ՀԱՐԱՏԵՎՈՒԹՅՈՒՆՆ ու ՀԱՇՏ ՍԻՐՏԸ։
Հաճախ ասում ենք, որ աղոթքը զրույց է Աստծո հետ, մի երկխոսություն, որով հավատքով լեցուն մեր խոսքը, խնդրանքը, շնորհակալությունն ու գոհությունն ենք փոխանցում մեր Բարերար Աստծուն։ Սակայն, եկեք համաձայնենք, որ ցանկացած զրույց` միակողմանի կլինի, եթե մենք խոսենք, իսկ զրուղսկիցը` ոչ։ Այդ դեպքում հարց է առաջանում. արդյո՞ք Աստված էլ է խոսում մեզ հետ ի պատասխան մեր աղոթքին։ Այսօրվա սուրբգրային ընթերցման մեջ Պողոս Առաքյալը գրում է.

«Աստուած բազմապիսի ձեւերով եւ այլազան օրինակներով նախապէս խօսեց մեր հայրերի հետ մարգարէների միջոցով. 2 այս վերջին օրերին մեզ հետ խօսեց իր Որդու միջոցով, որին ժառանգ նշանակեց ամէն ինչի եւ որի միջոցով ստեղծեց տիեզերքը» (Եբր. 1։1-2):

Այո, սիրելիներս, Աստված միշտ խոսում և պատասխանում է մեզ` ամենօրյա տարբեր իրավիճաների և հանգամանքրի մեջ՝ մարդկանց ու երևույթների միջոցով, երբեմն մեր սայթաքումների և մեր առջև դրված փորձությունների միջոցով։ Բայց հատկապես Աստված խոսել և խոսում է իր միածին Որդու` Հիսուս Քրիստոսի միջոցով։ Քրիստոսի ծնունդ-մարդեղացումը, եռամյա քարոզչությունը, հրաշքներն ու բժշկությունները, չարչարանքները, խաչելությունը, մահը, հարությունն ու համբարձումը լավագույն պատասխանն են մեր անթիվ-անհամար հարցերի, քանի որ դրանցից են բխում Աստվածայն հավիտենական ճշմարտությունները։ Եվ ամենևին էլ պատահական չէ, որ Հովհաննես Ավետարանիչը Քրիստոսին ԲԱՆ՝ ԽՈՍՔ է կոչում իր Ավետարանի սկզբում։
Այն քրիստոնյան, որի աչքի առջև են և հատկապես՝ մտքի ու սրտի մեջ Ավետարանի ճշմարտությունները իր աղոթական երկխոսության մեջ ակամայից ունի նաև իր Զրուցակից Աստծո պատասխանը, խորհուրդն ու օգնականությունը։

Այսօրվա աղոթքը Դավիթ Մարգարեի Սաղմոսներից 16-րդն է՝, որը կարող եք գտնել մեր այս աղոթագրքի մեջ (սեղմեք հղման վրա)։

Օրհնվեք...