Մութ է գիշերը, խավար ու վախկոտ,
Լուռ հառաչում եմ նրա սարսուռից,
Սիրտս մաշում է անհույս մի կարոտ.
Ասես զրկված եմ լույսի աղբյուրից.
Թվում է` երբեք արև չի լինի,
Թվում է` նորից ինչպես վայրենի
Պիտի հարձակվեմ ինքս ինձ վրա:
Սպասումն է տիրում ինձ մարտից առաջ,
Հոգիս եմ կոփում սկզբունքայնությամբ,
Երբ… ժպտմներես ու թևատարած
Դու ես ողջունում գրկախառնությամբ:
Ինձ ես փոխանցում անխոս մի նամակ,
 |
| Արթուր սրկ. Սարգսյան, «Սէր անուն Յիսուս...» |
«Երբեք մի՛ տխրիր, չես դու միայնակ.
Երես մի՛ թեքիր սիրուց Աստուծո:
Ե՛վ Հույս և՛ Հավատ և՛ զորացնող Սեր
Գոյող են` հավետ զորավիգ, փրկող,
Միայն թե դողդոջ ձեռքը դու քո բե՛ր
Եվ երբեք, երբե՛ք ձեռքն Իմ բաց մի թող:
Թող զարթնի այգը դարձյալ քո հոգում`
Ուժ ստանաս դարձյալ ծնկել աղոթքի.
Ես խոստանում եմ մինչև մահվան քուն
Ապավեն լինել և բժիշկ կյանքի»:
…Գունեղ է կյանքը, օրս արևոտ,
Խավարը ասես ճերմակ է հագել,
Պետք չէ այլևս թախիծ մահահոտ,
Պետք չէ այլևս. Դու ես ներս եկել:
Հուշիկ մտել ես կրծքիցս դու ներս
Ու հիասթափյալ սիրտս համբուրել
Եվ առանց խնդրանք, աղաչանք, աղերս
Գիշերս խավար լույսով ես ներկել:
Մութ չէ գիշերը` լո՛ւյս է, արևոտ,
Ժպտուն ցնծում եմ կյանքի բերկրանքից,
Եվ երջանկության շողն այս առավոտ
Ուրա՛խ արցունք է կախել իմ աչքից…
(2008թ.)
