Showing posts with label Տեր Եզնիկ Արք. Պետրոսյան. Show all posts
Showing posts with label Տեր Եզնիկ Արք. Պետրոսյան. Show all posts

13.2.14

ԻՄ ՍԻՐԵԼԻ ՍՐԲԱԶԱՆԸ

Սիրելի Սրբազան, հուսով եմ, որ մի օր կկարողանամ Ձեզ փոխհատուցել գոնե Ձեր արածի չնչին չափով… Իսկ առայժմ ես ամեն օր աղոթում եմ Ձեզ համար:

Ընկերներս արդեն հանդիպել էին, իսկ ես շատ էի ուզում ինքս էլ հանդիպել: Երբ տեսա առաջին անգամ, սիրեցի նրա քիչ խոսելը, թեև ուզում էի, որ նա անդադար խոսեր… Բայց երկու երնեկ մեկտեղված պիտի տեսնեի, երբ հետո պարզվեր որ նա «քիչ խոսում, բայց շատ գործում է…»: Հետևեցին մի քանի հանդիպումներ ևս: Մի օր ընկերներիցս մեկը զանգեց ու ասաց, որ հաջորդ օրը ժամը մեկին լինեմ գրասենյակում. Սրբազանն ինձ տանում է բժշկի: Ես չգիտեի, որ Սրբազանը տեղյակ է իմ հիվանդության մասին: Նա ինձ տարավ իր հրաշալի պրոֆեսոր (տառապանքս փորձ ունի) ընկերոջ մոտ: Երբ ես ու պրոֆեսորն իմ հիվանդության պատմությունն էինք ուսումնասիրում, ամեն անգամ բժշկի «վայ բալես, էս ինչերի՞ միջով ես անցել» արտահայտության ժամանակ Սրբազանի դեմքը խորշոմվում էր. նա հեռվում անարցունք արտասվում էր…