ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ՆԱՄԱԿ ԴՍՏԵՐՍ

Աղջիկս, Եվա՛, այսօր վերստին կարդացի մի շատ հայտնի մարդու` Սուրբ Ծննդյան նամակն ուղղված իր դստերը. հուզվեցի, կարոտեցի ու նորից փափագ առաջացավ քեզ գրելու: Այս արդեն երկրորդ անգամն է, որ գրում եմ քեզ: Գուցե տարիներ հետո դու անգամ չհասկանաս, թե ինչո՛ւ է հայրդ գրում քեզ մանկությանդ անգիտակից այս հասակում, բայց հոգ չէ... Հիմա, երբ աշակերտին հատուկ, հուզմունքից դողացող ձեռքով գրի եմ առնում մտքերս, երևակայությանս մեջ պատկերվում է քո հասունության տարիքի պատկերը, երբ դու, ի՛մ գեղեցկուհի, սրտի ջերմությամբ պիտի ընթերցես հայրիկիդ նամակերը, սեղմես դրանք կրծքիդ ու խնամքով ծալելով` տեղավորես Աստվածաշնչիդ էջերի միջև...

Հիմա ես շատ հեռու եմ քեզանից (կյանքիս արահետն է այդպիսին, և ես եմ այն ընտրել), հեռու մարմնով, բայց երբեք` հոգով: Աստծո ամեն օրն արթնանում եմ կարոտը սրտիս խարանած, բայց և մխիթարվում եմ այն քաջությամբ, համբերությամբ ու սիրով, որ դու և մայրիկդ ցուցաբերում ու հաղորդում եք ինձ: Որքա՜ն նման ես դու մայրիկիդ բնավորությանդ մեջ. համբերատար ես կարևոր հարցերում, անհամբեր` մանրուքներում, փխրուն արցունքոտվելու չափ, բայց և քաջ ու համառ նպատակի առջև, ուշադիր ամեն հարցում, անուշադիր` թերացումներիս հանդեպ... Արտաքինով, սակայն, ասում են` ինձ ես նման: Կար ժամանակ, երբ շատ էի ցանկանում (ներքուստ թաքցնելով, իհարկե), որ նման լինեիր մայրիկիդ` նրա պես գեղեցկուհի, նրա նման հմայիչ: Ինչո՞ւ:

ԱՀԱ ԹԵ ԵՐԲ Է ԾՆՎԵԼ ՀԻՍՈՒՍԸ

Konstantin ընթերցողի առաջարկով այսօր պիտի փորձենք անդրադառնալ մի ծավալուն հարցի, որը շոշափելու համար հիմք հանդիասացավ ԲլոգՆյուզի օգտատերերից Ampiki հրապարակած մի նյութը, որի համաձայն կասկածելի «հայտնագործություն» էին արել Գերմանացի երկրաբանները՝ նշելով, որ Հիսուս Քրիստոսը խաչվել է 26-36թթ-ի միջև։ Այս «հայտանգործությունը» ընդդիմության չէր հանդիպի, եթե երկրաբանները ավելի չհստակեցնեին թվականը՝ որպես խաչելության օր նշելով Ք.հ. 33թ., որբաթ, ապրիլի 3-ը։ Այսպես, այսօր պիտի փորձենք համաձայն Աստվածաշնչի և պատմական փաստերի ցույց տալ իրական թվականը, որն ի դեպ, գիտական աշխարհում վաղուց հաստատված փաստ է։

Բոլորը գիտեն, որ Փրկիչը երկրի վրա ապրեց 33 տարի։ Այդ է հուշում նաև Ավետարանը՝ ասելով, որ «Եվ ինքը Հիսուս շուրջ երեսուն տարեկան էր, երբ սկսեց իր գործունեությունը» (Ղուկ. 3։21)։ Հայտնի է նաև որ Հիսուսի քարոզչությունն ու գործունեությունը տևել է մոտ 3 տարի։ Հասարակ մաթեմատիկան իսկ պիտի ապացուցի, որ 30 + 3 = 33, ուստիև, կենթադրեք դուք, երկրաբանները ճիշտ էին, որ Հիսուսի Խաչելությունն ու Մահը եղել է Քրիստոսի ծնունդից հետո 33 թվականին։ Բայց արի ու տես, որ թեև թվերը ճիշտ են, տրամաբանությունը ճիշտ է, սակայն եզրակացությունը սխալ է։ Այս հստակեցնելու համար անհրաժեշտ է նախ ճշտել, թե ո՛ր թվականին է ծնվել Հիսուս Քրիստոսը։

ԽԱՂԱՂՈւԹՅՈւՆ

«Քրիստոս ծնվեց և հայտնվեց. մեզ և ձեզ մեծ ավետիս»,- շնորհավորում ենք Սուրբ Ծնունդի օրերին և ի պատասխան օրհնում` «Օրհնյալ է հայտնությունը Քրիստոսի»: Սակայն, ինչպես կարգն է նմանատիպ դեպքերում, այս կրկնվող բառերն ու արտահայտությունները միշտ մի տեսակ մնում են ենթագիտակցական ոլորտում ու հաճախ խորամուխ էլ չենք լինում, թե ի՛նչ «բարի լուր» ենք դրանցով ստանում:

Ղուկաս Ավետարանիչը պատմում է, որ երբ Հիսուսը ծնվեց Հրեաստանի Բեթղեհեմ քաղաքում, տարածքում գտնվող հովիվները ականատես եղան մի զարմանահրաշ երևույթի. նախ Տիրոջ հրեշտակը հայտնվեց և ավետեց, որ ծնվել է աշխարհի Փրկիչը, ապա և հրեշտակների մեծազոր գնդերը սկսեցին երգել Սուրբ Ծննդյան առաջին երգը. «Փա՜ռք Աստծուն՝ բարձունքներում, և երկրի վրա խաղաղությո՜ւն և հաճությո՜ւն՝ մարդկանց մեջ» (Ղուկ. 2:8-14): Առաջին նկատելի ավետիսը` բարի լուրը, որ բերեց Քրիստոսն աշխարհին, ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆՆ է:

ԲԵԹՂԵՀԵՄ

Անապատը` երախը բաց, սուզվել էր նիրհի մեջ: Այժմ հանգիստ էր առնում ցերեկվա տանջող շոգից, շնչում էր ծանր ու քամոտ: Ահա բաց երախում նկատվեց լեզուն` կրակի երկնուղեշ սյուն` կարմիր, ինչպես հրաբուխը:

- Ի զե՛ն,- հրահանգեց միջին տարիքի ամրակազմ մի տղամարդ` քարավանապետը, և ընդամենը հինգ ուղտերից բաղկացած քարավանը ուղղություն բռնեց դեպի լույսի օազիսը:

... Հանկարծակի գրոհը շրջափակման մեջ վերցրեց քարավանին. ելք չկար, զոհեր պետք չէին, անհրաժեշտ էր հանձնվել:

Երբ գերյալներին մոտեցրեցին փոքրիկ ճամբարին` ինը-տասը վրաններ, ուղտեր, խարույկ, Մելքոնի սիրտը հանգստացավ. հասկացավ, որ ավարառու բեդվինների ձեռքը չի ընկել, հետևաբար փրկության ելք կար:

Խարույկի շուրջ նստածների թիվը չէր անցնի մեկ տասնյակը: Բացի երկուսից` ճերմակազարդ ու պատկառելի մի ծերունի և հաբեշական արտաքինով սևաթույր մի երիտասարդ, մնացյալներն աչքի էին ընկնում ռազմական սպառազինմամբ:

Մելքոնին` որպես քարավանի առաջնորդի, ներկայացրեցին ծերունուն:

- Ողջո՛ւյն, օտարակա՛ն, ի՞նչն է քեզ բերել մեր գիշերային ճամբար,- հարգալից հարցրեց ծերունին:

ԲԱՑ ՆԱՄԱԿ ԱՄԱՆՈՐԻՑ ԱՌԱՋ

«Ինչպես դիմավորես նոր տարին, այնպես էլ այն կընթանա»,- հաճախ, իսկ դեկտեմբերի կեսից հետո ամեն օր կարելի է լսել հեռուստացույցից և զանգվածային այլ լրատվամիջոցներից: Չեմ կարող ասել՝ ո՛վ է այս խոսքերի հեղինակը կամ ի՛նչ է նա ուզեցել դրանցով ասել, բայց այսօր տպավորությունս այնպիսին է, որ ասացվածքի «արարիչը» լավագույն դեպքում չափազանց անլուրջ է մտածել՝ առանց ավել-պակաս ծանր ու թեթև անելու, կամ (վատագույն դեպքում) ուղղակիորեն նպատակ է ունեցել անիծել Նոր Տարին նշողներին: Համենայն դեպս անհայտ հեղինակի սնահավատական ասացվածքից, թե մեկ այլ սկզբունքից դրդված՝ այսօր Ամանորը նշելը շատուշատ հայրենակիցների համար վերածվել է իսկական փորձության ու փորձանքի: