Showing posts with label Նորկյանքցի Հայուհի. Show all posts
Showing posts with label Նորկյանքցի Հայուհի. Show all posts

5.3.14

ԱՍՏԾՈ ՏԱՆ ՀՈՎԻՎՆԵՐԸ

Կարդալով բոլոր ստեղծագործություններն էլ «Նա Քահանա է» թեմայով՝ հասկացա մի պարզ ճշմարտություն՝ նրանք բոլորն էլ Աստծո տան հովիվներն են: Նրանցից յուրաքանչյուրը իր դերն ունի յուրաքանչյուր հավատացյալի կյանքում: Նրանք Աստծո տան սպասավորներն են, մեր և Աստծո միջև կապը պահողները, մեզ հոգևոր դաստիարակություն տվողները: Չնայած մենք հոգևոր դաստիարակություն պետք է ստանանք առաջին հերթին մեր ընտանիքներում և (փառք Աստծո ես ստացել եմ այդպիսի դաստիարակություն), բայց յուրաքանչյուր համայնքի քահանա նույնպես պիտի ունենա իր ակտիվ միջամտությունը անձի հոգևոր դաստիարակության հարցում: Յուրաքանչյուր քահանա պիտի քաջ գիտակցի՝ ինչքան բարդ և պատասխանատու գործ է իր ուսերին դրված: Եվ, երբ ես նայում եմ իմ շուրջբոլորը, տեսնում եմ, թե ինչքան աշխատանք կա կատարելու, ինչքան անարդար, չար ու վատ, անկուշտ ու ագահ մարդիկ կան կյանքում, բայց ոչինչ. Աստված մեզանից յուրաքանչյուրից պահանջում է ներողամիտ լինել և ինչպես Վիլյամ Սարոյանն է ասում, արհամարհենք չարն ու վատը, բայց ոչ չար ու վատ մարդկանց: 

11.2.14

ՆԱ ՔԱՀԱՆԱ Է - ՏԵՐ ՓԱՎՍՏՈՍ ՔՀՆ. ՍԱՐԳՍՅԱՆ

Ես կխոսեմ մի այնպիսի քահանայի մասին, որին շատ սիրել, հարգել և վստահել եմ առաջին հայացքից: Քահանա ով իրոք արժանի է իր կոչմանը, ո՛վ քաջ  գիտակցում է իր առաքելությունը, և նվիրվել է Աստծուն և մարդկանց անձնվիրաբար: 
Հիշում եմ 6-րդ դասարանում էի սովորում, երբ դպրոցի բակ մտավ մի սպիտակ մեքենա և մեջից իջավ մի քահանա: Երեխաները մեկը մյուսին ասում էր «տերտե՜րը- տերտե՜րը» ու ծիծաղում էին չգիտեմ էլ թե ինչու: Բայց քահանան հստակ քայլերով, ժպիտը դեմքին, բարի հայացքով մտավ դպրոց և քիչ անց մեր հայ եկեղեցու պատմության ուսուցչուհու հետ մտավ մեր դասարան: Նա ժպիտով բարևեց, մենք էլ իրեն բարևեցինք, բայց նա մեզ բացատրեց թե ինչպես է պետք ողջունել հոգևորականերին: Հետո մենք խոսեցինքԱստծո պատվիրանների մասին և այդպես մոտ երկու ժամ նա խոսում էր քարոզելով Աստծո խոսքը Աստծո մասին, իսկ մենք մեծ սիրով  և հետաքրքրությամբ լսում էինք: Եվ այսպես ես նրա միջոցով փոխեցի կարծիքս քահաների հանդեպ: Տեր հոր այցը մեր դպրոց դարձավ շարունակական, բացի դպրոց այցելելուց նա իր երգչախմբի հետ միասին անընդհատ պատարագներ էր անցկացնում մեր գյուղի՝ Նոր Կյանքի, չգործող եկեղեցում: Պատարագները անցկացնում էր մեծ ոգևորվածությամբ՝ անկախ եղանակից, անկախ իրեն լսողների թվից, բայց այդ թիվը հետզհետե շատանում էր, որովհետև մարդիկ նրան ճանաչում ու սիրում էին: