ՉՀՈՒՍԱՀԱՏՎԵԼ ՄԵՂՔԵՐԻՑ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 34)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումներն են՝ Իմաստ. 15։2-22, Միք. 7։7-10, Փիլիպպ. 1։12-21, Մատթ. 16։24-28,  որ  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Հաճախ, երբ քրիստոնյաներս փոքր ինչ առաջանում ու զորանում ենք մեր քրիստոնեական կյանքի մեջ, թյուրիմացաբար կարծում ենք, թե այլևս անմեղ ենք ու անսայթաք։ Սակայն նման միտքն իսկ հիանալի գործիք է սատանայի ձեռքերում մեզ հպարտության ու մեծամտության մեջ ներքաշելու և գցելու այն հարաբերական բարձունքից, որին հասել էինք։ Չմոլորվենք, սիրելիներ, ամենահայտնի սրբերն անգամ սայթաքել են և մեղանչել, սակայն երբեք չեն հուսահատվել, այլ ապաշխարությամբ ներվելով Աստծուց՝ նորից ոտքի են կանգնել։ Ահա թե ինչ է ասում Միքիա մարգարեությունն այս առթիվ. 

«Սակայն ես Տիրոջը կսպասեմ, կսպասեմ իմ փրկիչ Աստծուն, եւ իմ Տէր Աստուածը կլսի ինձ: Մի՛ ոտնահարիր ինձ, ո՛վ իմ թշնամի. թէ գլորուեցի, նորից կկանգնեմ, քանի որ եթէ խաւարում նստեմ, Տէրն է իմ լոյսը: Քանի որ մեղանչեցի Տիրոջ դէմ, համբերութեամբ կտանեմ նրա բարկութիւնը, մինչեւ որ նա արդարացնի իմ դատաստանը, իրաւունք տայ ինձ, ինձ հանի դէպի լոյսը, եւ ես տեսնեմ նրա արդարութիւնը: Ինձ կտեսնի իմ թշնամին, եւ ամօթը կպատի նրան, որ ասում էր ինձ. «Ո՞ւր է քո Տէր Աստուածը»: Իմ աչքերը կտեսնեն նրան» (Միք. 7։7-10)։

ՈՐՊԵՍԶԻ ԼԱՎ ԼԻՆԻ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 33)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումներն են՝ Բ Օր. 10։1-15, Հոբ 19։1-29Ես. 45։1-13,  որ  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Այսօրվա խորհրդածությունը, սիրելիներս, կարծես մի տեսակ ամփոփումը լինի այն բոլոր խորհրդածությունների, որ ունեցել ենք մենք մինչև այսօր։ Ի մասնավորի Ելից գրքում Տերն ասում է Մովսեսին.

«Արդ, Իսրայէ՛լ, ի՞նչ է պահանջում քեզնից քո Տէր Աստուածը. միայն այն, որ երկնչես քո Տէր Աստծուց, ընթանաս նրա ցոյց տուած ճանապարհներով, սիրես նրան ու պաշտես քո Տէր Աստծուն քո ամբողջ սրտով, քո ամբողջ էութեամբ, պահես քո Տէր Աստծոյ պատուիրաններն ու նրա օրէնքները, որ ես այսօր պատգամում եմ քեզ, որպէսզի քեզ համար լաւ լինի» (Բ Օր. 10։12-13)։

Անշուշտ դիմելով իր ընտրյալ Իսրայելի ժողովրդին՝ այսօր Աստված մեզ էլ է դիմում որպես նոր ընտրյալների և այն, ինչ Աստված հորդորում է ունենալ` ճիշտ աստվածպաշտությամբ ապրելու համար Աստծո արդարադատությունից մեղավորի երկնչումն է, և չարի ճանապարհը թողած Աստծո պատվիրանների ճանապարհով քայլելն է։ Այս ամենը մեկ աղբյուրից պիտի բխեն, դրանք արդյունքը պիտի է լինեն Աստծո հանդեպ մեր սիրո։ 

ՀԱՄԲԵՐՈՒԹՅԱՄԲ ԱՆՑԿԱՑՆԵՆՔ ՊԱՀՔԸ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 32)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումներն են՝ Ես. 53։1-54։5, Ա Կորնթ. 15։1-28, որ  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Համբերությունը, թերևս, պահքի ընթացքին ամենաանհրաժեշտ «կերակուրներից» մեկն է։ Եթե չլինենք համբերատար ինքներս մեր, մեզ շրջապատողների և վրա հասած փորձությունների ու նեղությունների հանդեպ, շատ դժվար պիտի անցկացնենք մեր պահքը և հնարավոր է անգամ խախտենք այն։ Տեսե՛ք, թե ինչ է ասում Սուրբ Հակոբոս առաքյալը. «Իմացէ՛ք, որ ձեր հաւատի փորձը համբերութիւն է առաջ բերում, իսկ համբերութիւնը թող դրսեւորուի լիութեամբ, որպէսզի անթերի եւ կատարեալ լինէք, ոչ մի բանով պակաս չլինէք» (Հակ. 1։3-4)։ Հավատացեք, սիրելիներ, պահքի ժամանակ, երբ փորձում ենք հավատքով ու սրբությամբ հաղթել սատանային ու հաղթահարել հոգևոր խնդիրները, նենգ թշնամին ավելի է զորանում ու պայքարում է մեր համբերատարության դեմ, որովհետև եթե համբերատարությունը կոտրվի դրա հետ միասին կկոտրվեն պահքը, աղոթքը, պայքարը...

ԱՍԵԼ ԱՅՆ, ԻՆՉ ՊԵՏՔ Է - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 31)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումներն են՝ Ելք 4։1-21, Հովել 3։9-22, որ  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Ինչ կարևոր հատկանիշ է, չէ՞՝ ինանալ՝ երբ, ում, ինչ և ինչպես ասել... Խոսքն անշուշտ աստվածային ճշմարտությունները և քրիստոնեական սկզբունքները բարձրաձայնելու մասին է։ Հաճախ է պատահում, որ երբ մենք՝ որպես Աստծո առաքյալներ կամ մարգարեներ, փորձում ենք ասել այն ինչ որ պետք է, մեր խոսքը հանդիպում է խոչընդոտների։ Ոմանք դժկամությամբ են այն լսում, ուրիշներ ծաղրում են ու արհամարհում, կան այնպիսիք, որոնք արգելում են խոսել և այնպիսիք էլ կան, որոնք լսում են, բայց խոսքը որևէ պտուղ չի տալիս։ Դրա պատճառները հասկանալու համար, սիրելիներ, խորհուրդ կտամ ուշադիր ընթերցենք Սերմնացանի առակը, որ կարող եք գտնել այստեղ (սեղմեք հղման վրա)։ 
Մեկ այլ հարց է տակավին չլուծված մնում. այն, թե ինչպես անել որպեսզի մեր սերմանած խոսքը ծիլ տա մարդկանց սրտերում։ Մովսես մարգարեն, որի` մարգարեության կոչվելու պատմությանը հանդիպում ենք օրվա ընթերցվածի մեջ, միևնույն վախը և հարցը ունեցավ, սակայն Աստված նրան այրվող մորենու միջից պատասխանեց.

«Ես կբացեմ քո բերանը, քեզ կսովորեցնեմ, որ ասես այն, ինչ պէտք է ասել» (Ելք 4։12)։

Այո, սիրելիներ, առանց Աստծո օգնականության, քանի դեռ Նա չի բացել մեր բերանը և սովորեցրել, շատ հնարավոր է, որ մենք ձախողվենք ու մնանք ձեռնունայն, քանզի պտղաբեր է միայն Սուրբ Հոգու շնորհով ելնող խոսքը։ Հիշո՞ւմ եք ինչ ասաց Տեր Հիսուս իր առաքյալներին. 
«Հոգ մի՛ արէք, թէ ինչպէս կամ ինչ պիտի խօսէք, որովհետեւ այդ ժամին ձեզ կը տրուի այն, ինչ պիտի խօսէք. քանի որ ոչ թէ դուք էք, որ պիտի խօսէք, այլ ձեր Հօր Հոգին, որ պիտի խօսի ձեր միջոցով» (Մատթ. 10։19-20)։

Ահավասիկ մեզ մի կարևոր հորդոր. երբ որ ժամանակը հասնի ասելու այն, ինչ պետք է, նախ աղոթենք Աստծուն և խնդրենք Սուրբ Հոգու զորավոր ներկայությունը, որպեսզի Հոգով լուսավորվի մեր միտքը և Հոգով բացվեն մեր շուրթերը։ 

Այսօր և առհասարակ օրվա խորհրդի շուրջ աղոթելու համար ընթերցենք կամ որ ավելի լավ է, անգիր սովորենք Սբ. Գրիգոր Տաթևացու ԻՄԱՍՏՈՒԹՅԱՆ աղոթքը, որը կարող եք գտնել մեր այս աղոթագրքի մեջ (սեղմեք հղման վրա)։

Օրհնվեք...

ԱՂՈԹՔ ՀԱՆՈՒՆ ՄԵՐ ԶԻՆՎՈՐՆԵՐԻ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 30)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումը Եսյու մարգարեության գրքից է՝ Ես. 7։10-8։10, որ  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Աղոթքը և խորհրդածությունը, որոնց վրա այսօր հրավիրում եմ ձեր ուշադրությունը, յուրահատուկ է և կարծեմ ամեն հայի շատ սրտամոտ։ Այդ իսկ պատճառով այսօր աղոթքի ենք հրավիրում բոլոր հայերին` աղոթելու մեր Հայրենիքի սահմանների անխախտության և մեր անդորրը հսկող զինվորների անվտանգության համար։ Տեսեք, թե ինչ հզոր խոսքերով է Աստված այսօր Եսայու մարգարեության մեջ խոսում.

«Գիտցէ՛ք, հեթանոսնե՛ր, Աստուած մեզ հետ է, պիտի պարտուէք. լուրը հասցրէք աշխարհի չորս կողմերը. դուք, որ հզօրացել էք, պիտի պարտուէք: Թէեւ դուք դարձեալ ուժեղանալու էք, բայց էլի պարտութեան էք մատնուելու: Ինչ խորհուրդ էլ անէք, Տէրը խափանելու է այն, եւ ինչ էլ ասելու լինէք, չի հաստատուելու, քանզի Տէր Աստուած մեզ հետ է» (Ես. 8։9-10):

Այս խոսքը Աստված ուղղում է մեր բոլոր թշնամիներին և հակառակորդներին։ Պատմությունն է վկայել մեր` որպես ազգի անպարտելիությունը։ Քանի քանի հզորազոր ազգեր ու ժողովուրդներ են ջնջվել երկրի երեսից կամ ապրում են առանց հայրենիք ու պետականություն։ Քանիսն են ուզել տիրել Հայաստանին և ոչնչացնել այն, սակայն պարտվել են, քանի որ Աստված մեզ հետ է միշտ։ Պարտվել են գոնե այնքանով, որ չեն կարողացել ամբողջապես բնաջինջ ու արմատախիլ անել հայությանն ու հայաստանը։ Առանց սնապարծության փաստենք, հայը եղել է, կա ու պիտի մնա։ Աղոթքով լինենք միշտ մեր երկրի համար։ Հույսներս մեր ուժի, մտքի և ոգու վրա դրած աղոթենք Աստծուն, որ խափանի թշնամական նենգ խորհուրդները և գիշերուզոր պահի պահպանի մեր քաջազուն զինվորներին, ովքեր անձնվիրաբար հսկում են մեր երկրի անդորրն ու ապահովում Հայաստան երկրի անսասան ներկան ու ապագան։ 

Այսօր աղոթենք Զինվորի աղոթքով, որը կարող եք գտնել մեր այս աղոթագրքի մեջ (սեղմեք հղման վրա)։

Օրհնվեք...

ԱՍՏՎԱԾ ԽՈՍՈՒՄ Է ՄԵԶ ՀԵՏ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 29)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումը Եբրայեցիների գրքից է՝ Եբր. 1։1-14, որ  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Երեկ, սիրելիներ, խոսեցինք աղոթելու երեք նախապայմանների մասին, որոնք էին ԱՐԴԱՐ ԽՆԴՐԱՆՔՆԵՐԸ, ՀԱՎԱՏՔԻ ՀԱՐԱՏԵՎՈՒԹՅՈՒՆՆ ու ՀԱՇՏ ՍԻՐՏԸ։
Հաճախ ասում ենք, որ աղոթքը զրույց է Աստծո հետ, մի երկխոսություն, որով հավատքով լեցուն մեր խոսքը, խնդրանքը, շնորհակալությունն ու գոհությունն ենք փոխանցում մեր Բարերար Աստծուն։ Սակայն, եկեք համաձայնենք, որ ցանկացած զրույց` միակողմանի կլինի, եթե մենք խոսենք, իսկ զրուղսկիցը` ոչ։ Այդ դեպքում հարց է առաջանում. արդյո՞ք Աստված էլ է խոսում մեզ հետ ի պատասխան մեր աղոթքին։ Այսօրվա սուրբգրային ընթերցման մեջ Պողոս Առաքյալը գրում է.

«Աստուած բազմապիսի ձեւերով եւ այլազան օրինակներով նախապէս խօսեց մեր հայրերի հետ մարգարէների միջոցով. 2 այս վերջին օրերին մեզ հետ խօսեց իր Որդու միջոցով, որին ժառանգ նշանակեց ամէն ինչի եւ որի միջոցով ստեղծեց տիեզերքը» (Եբր. 1։1-2):

Այո, սիրելիներս, Աստված միշտ խոսում և պատասխանում է մեզ` ամենօրյա տարբեր իրավիճաների և հանգամանքրի մեջ՝ մարդկանց ու երևույթների միջոցով, երբեմն մեր սայթաքումների և մեր առջև դրված փորձությունների միջոցով։ Բայց հատկապես Աստված խոսել և խոսում է իր միածին Որդու` Հիսուս Քրիստոսի միջոցով։ Քրիստոսի ծնունդ-մարդեղացումը, եռամյա քարոզչությունը, հրաշքներն ու բժշկությունները, չարչարանքները, խաչելությունը, մահը, հարությունն ու համբարձումը լավագույն պատասխանն են մեր անթիվ-անհամար հարցերի, քանի որ դրանցից են բխում Աստվածայն հավիտենական ճշմարտությունները։ Եվ ամենևին էլ պատահական չէ, որ Հովհաննես Ավետարանիչը Քրիստոսին ԲԱՆ՝ ԽՈՍՔ է կոչում իր Ավետարանի սկզբում։
Այն քրիստոնյան, որի աչքի առջև են և հատկապես՝ մտքի ու սրտի մեջ Ավետարանի ճշմարտությունները իր աղոթական երկխոսության մեջ ակամայից ունի նաև իր Զրուցակից Աստծո պատասխանը, խորհուրդն ու օգնականությունը։

Այսօրվա աղոթքը Դավիթ Մարգարեի Սաղմոսներից 16-րդն է՝, որը կարող եք գտնել մեր այս աղոթագրքի մեջ (սեղմեք հղման վրա)։

Օրհնվեք...

ԵՐԵՔ ԿԱՐԵՎՈՐ ՆԱԽԱԴՐՅԱԼ ԱՂՈԹՔԻ ՀԱՄԱՐ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 28)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումներն են՝ Մարկ. 13։1-37, Ես. 65։8-25, Փիլիպ. 3։1-4։9, Ղուկ. 17։20-18։14 որ  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Արդեն 29 օր է, պահեցողական աղոթքի մեջ ենք, սիրելիներս։ Թող Աստված օգնական լինի մեզ մեր աղոթքների մեջ։ Կարևոր է, սակայն հստակեցնելը, թե ինչպես ենք աղոթում։ Այս մասին այսօրվա ընթերցման մեջ խոսում է Տեր Հիսուս` պատմելով այրի կնոջ և դատավորի առակը`

«Մի քաղաքում մի դատաւոր կար. Աստծուց չէր վախենում եւ մարդկանցից չէր ամաչում: Եւ նոյն քաղաքում մի այրի կար, որ գալիս էր նրա մօտ եւ ասում. “Իմ ոսոխի դէմ իմ դատը տե՛ս”: Եւ դատաւորը երկար ժամանակ չէր ուզում. դրանից յետոյ իր մտքում ասաց. “Թէեւ Աստծուց չեմ վախենում եւ մարդկանցից չեմ ամաչում, բայց այն բանի համար, որ այրի կինը ինձ յոգնեցնում է, նրա դատը տեսնեմ, որպէսզի անընդհատ չգայ եւ ինձ չանհանգստացնի”»: Եւ Տէրն ասաց. «Լսեցէ՛ք, թէ ինչ էր ասում անիրաւ դատաւորը: Իսկ Աստուած արդարութիւն չի՞ անի իր այն ծառաներին, որոնք գիշեր եւ ցերեկ աղաղակում են. եւ նրանց հանդէպ միայն համբերատա՞ր կլինի» (Ղուկ. 18:2-7): 

Աղոթքի երեք բաղկացուցիչներ կարելի է առանձնացնել այս առակի մեջ, որոնց եթե հետամուտ լինենք, մեր աղոթքները կառուցված կլինեն ամուր հիմքի վրա։ Այն ինչ հատկանշական է այրի կնոջ ունեցած պահանջի մեջ` արդարությունն է։ Մենք շատ հոգսեր ունենք, որոնց համար արժե աղոթք անել, բայց անդրադառնանք, թե արդյո՞ք դրանք հաստատում են Աստծո արդարությունը կամ ոչ. Տեր Հիսուս ասում է. «Նախ խնդրեցէ՛ք Աստծու արքայութիւնը եւ նրա արդարութիւնը, եւ այդ բոլորը Աստուած ձեզ աւելիով կը տայ» (Մատթ. 6:34)

Մյուս կարևոր կետը qյրու պահանջի մեջ կենտրոնացումն էր իր նպատակի վրա և հետևողակնությունը, ինչը և գովեց Տեր Հիսուս Քրիստոս։ Գովեց, որովհետև իրական աղոթքը պետք է արվի անմար հավատքով և ոչ թե «ձեռքի հետ», ինչպես հաճախ մենք սովոր ենք աղոթել։ Երբ հավատքով ենք մոտենում` վստահ ենք, որ Աստված պիտի ճիշտ ժամանակին կատարի մեր արդար խնդրվածքը, ինչն էլ մեր աղոթքը դարձնում է պտղաբեր։

Եվ վերջապես՝ ի՞նչ էր այս կնոջ նպատակը։ Դե իհարկե ոսոխի հետ առկա խնդրի լուծումը, որ պիտի բերեր հաշտության։ Վստահ իմացեք, սիրելիներ, անհաշտ, խռոված ու թշնամությամբ լեցուն սրտից ելած աղոքթները եթե ոչ անօգուտ, ապա ծայրահեղորեն տկար են։

Ուրեմն` ԱՐԴԱՐ ԽՆԴՐԱՆՔՆԵՐ, ՀԱՎԱՏՔԻ ՀԱՐԱՏԵՎՈՒԹՅՈՒՆ և ՀԱՇՏ ՍԻՐՏ. ահա օգտակար աղոթքի հիմքը, իսկ եթե կուզեք ավելին իմանալ այս մասին, կարդացեք մեր այս երկու նյութերը`

10 ՀԱՆԳԱՄԱՆՔ, ՈՐՈՆՔ ԱՂՈԹՔԴ ԴԱՐՁՆՈՒՄ ԵՆ ՏԿԱՐ10 ՀԱՆԳԱՄԱՆՔ, ՈՐՈՔՆ ԱՂՈԹՔԴ ԶՈՐԱՎՈՐ ԿԴԱՐՁՆԵՆ

Հետեւողական լինենք աղոթքի նախադրյալներին եւ աղոթենք Հովհաննես Գառնեցու Կիրակի օրվա աղոթքով, որը կարող եք գտնել մեր այս աղոթագրքի մեջ (սեղմեք հղման վրա)։

Օրհնվեք...

ՊԱՀՔԸ ՊԱՀԵՆՔ ՀԱՐՈՒԹՅԱՆ ՀՈՒՅՍՈՎ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 27)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումներն են՝ Իմաստություն 3։1-8, Նավում 2։1-4, Եսայի 43։1-3, Եփես. 6։10-18, Մատթ. 13։43-52, որ  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Մահվան 2 տեսակ կա՝ մարմնական մահ և հոգևոր մահ։ Առաջինը, որ մարմնականն է ու տեսանելին, անխուսափելի է բոլորի համար. անգամ մեր Տերը, լինելով կատարյալ մարդ, մարդկայնորեն անցավ մահվան միջով՝ 3 օր գտնվելով գերեզմանում։ Սակայն ինչպես Քրիստոս Տերը երրորդ օրը հարություն առավ գերեզմանից, այդպես էլ մենք՝ քրիստոսականներս կարող ենք հարության փրկությանն արժանանալ՝ մարմնական մահը հեղաշրջելով հավիտենական կյանքի։ Ֆիզիկական մահը հաղթահերելու միակ տարբերակը, սիրելիներ, փաստացիորեն հոգևոր մահը կանխելն է։ Իսկ ի՞նչ է հոգևոր մահը, եթե ոչ մեղքը, որ խամրեցնում է մեր հոգին, և հյուծելով գերի դարձնում սատանային։ Հիանալի տողեր կան այսօր սուրբգրային ընթերցման մեջ, որ մատուցում է Սողոմոնի Իմասության գիրքը (ի դեպ աղանդավորական շարժումները չեն ընդունում այս գիրքը որպես Աստվածաշնչի մաս, որով, իզուր իրենց զրկում են երկնային այս մարգարտից).   

«Բայց արդարների հոգիներն Աստծոյ ձեռքին են, եւ մահը չի մօտենալու նրանց: Անզգամների աչքին թուաց, թէ նրանք մեռան, եւ նրանց ելքն այս աշխարհից համարուեց տանջանք, իսկ նրանց հեռանալը մեզնից՝ կործանում, բայց նրանք գտնւում են խաղաղութեան մէջ: Ու թէպէտ եւ մարդկանց թւում է, թէ նրանք տանջուեցին, բայց նրանք անմահութեան հաստատ յոյս ունեն, ինչպէս եւ նրանք, որոնք չխուսափեցին սակաւ-ինչ տառապանքից, պիտի բարիքներ գտնեն, քանի որ Աստուած փորձեց նրանց եւ նրանց էլ արժանի գտաւ իրեն: Նրանց փորձեց, ինչպէս ոսկին բովի մէջ, եւ իբրեւ ողջակէզի զոհ ընդունեց նրանց: Եւ երբ Տէրն այցելի նրանց, նրանք պիտի պայծառանան ու վեր ընթանան, ինչպէս կայծը եղէգի միջով: Պիտի դատեն ազգերին եւ տիրեն ժողովուրդներին, եւ նրանց վրայ յաւիտեան թագաւորելու է Տէրը» (Իմաստ. 3։1-8)։

Ինչ լավ է չէ՞... Մեր քրիստոնեության ողջ իմաստը, պահեցողական մեր այս պայքարի նպատակը ի վերջո մնում է մահը հաղթելն ու սատանային տապալելը, թույլ չտալը, որ հոգին մեռնի, որպեսզի այդպիսով, եթե անգամ մարմնով մեռնենք, ողջ լինենք Քրիստոսով. «Ես իսկ եմ յարութիւն եւ կեանք. ով հաւատում է ինձ, թէպէտ եւ մեռնի, կ՚ապրի» (Հովհ. 11։25),- ասում է Քրիստոս Աստված։
Այսօր աղոթենք Հովհաննես Գառնեցու Շաբաթ օրվա աղոթքով, որը կարող եք գտնել մեր այս աղոթագրքի մեջ (սեղմեք հղման վրա)։

Օրհնվեք...

ՄԵԾ ՊԱՀՔԸ ՄԵՂՔԵՐԻ ԳԻՏԱԿՑՄԱՆ ԵՒ ԽՈՍՏՈՎԱՆՈՒԹՅԱՆ ՇՐՋԱՆ Է - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 26)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումներն են՝ ԲՕր. 9։11-23, Հոբ 16։1-17։16, Ես. 43։22-44։8, որ  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Երեկ խոսեցինք քրիստոնյայի «բնավորության»՝ մեկս մյուսին ներելու հատկության մասին՝ շեշտադրելով տերունական այն խոսքը, որ եթե մենք ներողամիտ գտնվենք մարդկանց հանդեպ և ներենք նրանց մեղքերը մեր երկնավոր Հայրն էլ մեզ պիտի ների։ Ուրեմն քրիստնյայի համար շատ կարևոր է սեփական մեղքերը գիտակցելը, զղջալը և Աստծո առջև խոստովանելով թողություն ստանալը մեղքերից՝ պատրաստակամությամբ այլս երբեք չվերադառնալ դեպի մեղքը։ Այսօրվա ընթերցման Եսայու մարգարեության բաժնում Աստված ասում է. 

«Ես եմ, ես եմ այն նոյնը, որ ջնջում եմ իմ հանդէպ կատարած քո անօրինութիւնները եւ քո մեղքերն այլեւս չեմ յիշելու: Բայց դու յիշի՛ր, որ իրար հետ դատ ենք ունենալու. նախ դու խոստովանի՛ր քո անօրինութիւնները, որ արդարացուես» (Ես. 43։25-26)։

Աստված հիշեցնում է մեզ, որ մեր մեղքերի և անօրինությունների համար մենք պատասխան ենք տալու Իրեն Վերջին Դատաստանի ժամանակ, ուստի անհրաժեշտ է միշտ արթուն և սթափ լինել և ապաշխարել՝ «խոստովանել անօրինությունները արդարանալու համար»։ Մեծ Պահքը հիանալի առիթ է մեր մեղքերին անդրադառնալու, զղջալու և Աստծուն խոստովանելու համար։ Եթե կցանկանաք ճիշտ կազմակերպել խոստոանական ձեր ընթացքը, կարդացեք այս նյութը՝ ՄԵՂՔԵՐԻ ԽՍՏՈՎԱՆՈՒԹՅԱՆ ՏԵՍԱԿՆԵՐԸ։

Իսկ հիմա աղոթենք Հովհաննես Գառնեցու Ուրբաթ օրվա աղոթքով, որը կարող եք գտնել մեր այս աղոթագրքի մեջ (սեղմեք հղման վրա)։

Օրհնվեք...

ՉԿԱ ՊԱՀՔ ԱՌԱՆՑ ՆԵՐՈՂԱՄՏՈՒԹՅԱՆ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 25)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումը՝ Ա Կորնթ. 8։5-9։13,  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Շատ զավեշտալի է, որ հաճախ մենք՝ քրիստոնյաներս, Պահքը նույնացնում ենք միմիայն կենդանական սննդից հրաժարման հետ։ Շատերին կարող եք հանդիպել, ովքեր սոսկ սնունդի պահք են պահում՝ զանց առնելով աղոթքը, Սուրբ Գիրքը, ողոմությունն ու մարդասիրությունը... 
Տեսեք, թե ինչ է այսրօրվա ընթերցման մեջ ասում Սուրբ Պողոս Առաքյալը. 

«Ուտելիքը չէ, որ մեզ Աստծոյ առաջ է կանգնեցնելու: Եթէ չուտենք, ոչնչով չենք պակասի» (Ա Կորնթ. 8։8)։

Հավատացեք, պահեցողությունը միայն ուտելիքով սահմանափակողներն ավելի շատ են, քան միայն հոգևոր պահք պահողները։ Իր արտաքին պատճառներից զատ, սա ունի նաև հոգևոր հիմնավորում. որքան էլ որ սննդային պահեցողությունը դժվար է, սատանան մեր առջև ավելի շատ խոչընդոտներ է հարուցում այն ժամանակ, երբ պահքի հոգևոր կողմն ենք ջանում զորացնել։ Երանելի են նրանք, ովքեր իրապես կրողանում են պահել պահքը, իր թե արտաքին և թե ներքին ամբողջությամբ։ Իրականում պահքի բուն նպատակը, ինչպես բազմիցս ասել ենք, հոգով մաքրվել և քրիստոնեական կեանքներս զորացնելն է։ Քրիստոեական կյանքի զորացման կարևորագույն նախապայմաններից է ներողամտությունը, մի հատկություն, որն իրական քրիստոնյայի դիմագիծն է։ Այսօր կուզեմ մեր աղոթքներն ուղղենք դեպի ներում, հիշենք Անառակ որդուն եւ նրա ներողամիտ հորը, հիշենք պատվիրանազանց Ադամին և Եվային և Քրիստոսի մարդեղացումն ու ներումը հանուր մարդկության, նայենք Հիսուս Աստծուն, որ խաչի վրայից իսկ ասում է՝ «Հա՛յր, ներիր նրանց...»։ Վերհիշենք, արժևորենք և ինքներս անդրադառնանք, թե ում պետք է ներեինք ու չենք ներել և այդպիսով իմաստազրկել ենք մեր ողջ պահեցողական ընթացքը։ Տեր Հիսուս, ասես բացելով Տերունական աղոթքի «եւ թող մեզ զպարտիս մեր, որպէս եւ մեք թողումք մերոց պարտապանաց» խոսքի իմաստը, ասում է. «Եթէ դուք մարդկանց ներէք իրենց յանցանքները, ձեր երկնաւոր Հայրն էլ ձեզ կը ների։ Իսկ եթէ դուք մարդկանց չներէք իրենց յանցանքները, ձեր Հայրն էլ ձե՛զ չի ների ձեր յանցանքները» (Մատթ. 5։14-15)։

Գիտեմ, հիմա պիտի հարցնեք՝ ինչպես ներել, ում ներել, քանի անգամից ներել... Այս մասին կառաջարկեմ կարդաք այս փոքրիկ նյութը՝ ՆԵՐՈՒՄ - Մեկնություն ՀԱՎԱՏՈՎ ԽՈՍՏՈՎԱՆԻՄ աղոթքի։

Իսկ այսօրվա մեր աղոթքը դարձյալ Հովհաննես Գառնեցու աղոթքներից է՝ Հինգշաբթի օրվա աղոթքը, որը կարող եք գտնել մեր այս աղոթագրքի մեջ (սեղմեք հղման վրա)։

Օրհնվեք...

ՀՈԳԵՎՈՐ ԼՈՒՅՍ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 24)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումներն են՝  Ելք 3։16-22, Հովել 3։1-8, որոնք  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Ահա թե ինչ ենք կարդում այսօրվա ընթերցոշման մեջ`

«Ես ասում եմ. ձեզ հանելու եմ Եգիպտացիների՝ չարչարանքների երկրից եւ տանելու եմ Քանանացիների, Քետացիների, Ամորհացիների, Փերեզացիների, Գերգեսացիների, Խեւացիների ու Յեբուսացիների երկիրը, ուր կաթ ու մեղր է հոսում» (Ելք 3։17)։

Եկեղեցու հայրերը, երբեմն այլաբանորեն նայելով Աստվածաշնչյան Ելքի գրքի եղելություններին, որոնց մեջ պատմում է Իսրայելացիների` Եգիպտական ստրկությունից դուրս գալու, անապատում 40 տարիներ դեգերելու և Ավետյաց երկրի սահմաններ հասնելու մասին, դրանք զուգահեռում են մեր 40-օրյա պահեցողության շրջանի հետ` որպես մեղքի գերությունից ու խավարից դուրս գալու և դեպի լույս և կյանք ճամփորդելու մի ընթացք։

ՓԱԽՉԵԼ ԴԱՏԱՍՏԱՆԻՑ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 23)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումը Հոբի գրքից է՝  Հոբ 38։2-39։35.  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Սիրելիներ, ամեն բան, ինչ որ Աստված ստեղծել է տիեզերքում, կատարյալ կարգադրյալ և ներդաշնակ վիճակում է։ Այդ մասին ամենայն մանրամասնությամբ Աստված հիշեցնում է Հոբի հետ երկխոսության մեջ՝ Հոբ 38։2-39։35 հատվածով։ Արարչագործության ամեն մեկ պտուղ Աստծո անսահման իմաստության և սիրո արտացոլանքն է աշխարհում, այդ թվում և մարդը, որ «թագ ու պսակն է» արարածների՝ ստեղծված Աստծո «պատկերով և նմանությամբ»։ Հակառակ Աստծո հայրական սիրուն և գորովին, մարդը, սակայն, գերադասեց անմահությունից շեղվել դեպի մահ, սրբությունից դեպի մեղավոր ու անկյալ կյանք։ 
Այդ պահից իսկ չարը ճանաչելով՝ մարդիկ՝ Ադամ և Եվայից սկսած, բարուն զուգահեռ սատանայի ճանապարհը ընտրելու ազատությունը ունեն, որով (ինչպես որ անցյալ մեր հանդիպմանը խոսեցինք), թիկունք ենք դարձնում Աստծուն և օտարանում մեղքերով։ Այս ընտրությունը մեզանից յուրաքանչյուրին մեկ օր պիտի կանգնեցնի Աստծո դատաստանի առջև, և որևէ մեկս այդ դատաստանից խուսափել չի կարողանա։ Արդար է այդ դատաստանը և անբեկանելի, ինչպես որ կարդում ենք օրվա ընթերցման մեջ. 

«Մի՞թէ մէկը պիտի կարողանայ իմ դատաստանը ծռել» (Հոբ. 39։32)։

ԴԱՌՆԱՆՔ ԴԵՊԻ ԱՍՏՎԱԾ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 22)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումը Երամիայաի մարգարեությունից է՝ Երեմ. 32։19-44, որը  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Հայտնի է՝ Մեծ Պահքը մեր ներսում արմատներ ձգած մեղքերի դեմ պայքարելու շրջան է։ Եթե չկա պայքար մեղքի դեմ, ապա պահեցողությունը սպառնում է վերածվել սոսկ ձևապաշտության։ Սակայն ի՞նչ է մեղքը... Շատերը մեղքը սահմանափակում են սոսկ իրենց խղճի առջև պատասխանատվության չափանիշերով՝ սպանություն, շնություն, գողություն... Սակայն, ինչպես Հովհաննես Ավետարանիչն է ասում՝ «Ամեն տեսակ անիրավություն մեղք է» (Ա Հովհ. 5։17)։ Այո, սիրելիներ, իրականում ամեն քայլ, մտածում, գործ ու զգացում, որ հակառակ է Աստծո կամքին, վստահաբար մեղք է։ Իսկ մեղավոր մարդը նա է, ով Աստծո կամքին հակառակվելով թիկունք է դարձնում իր Արարչին ու հորը։ Այս առթիւ Երեմիա մարգարեն Աստծո անունից մի կարճ, բայց հոգեցունց միտք է փոխանցում ընթերցողներիս․ 

«Նրանք իրենց թիկունքները դարձրին ինձ եւ ոչ թէ՝ երեսները» (Երեմ. 32։33)։

Աստված ուզում է, որ մենք դեպի Ինքը միշտ երեսով կանգնենք, ոչ թե մեղքերով թիկունք դարձրած այլ՝ արդարացած, պարզ ու ազնիվ դեմքով դեպի Աստծուն նայենք։ Եկեք իրապես ապրենք պահքը, դառնանք դեպի Աստված, ապաշխարենք ու անվերադարձ մեզնից քշենք մեր մեղքերը, քանզի մեր տերն ասում է. «Դարձէք դէպի ինձ, եւ ես կը դառնամ դէպի ձեզ» (Մաղ. 3։7)։

Այսօր աղոթենք Հովհաննես Գառնեցու Երկուշաբթի օրվա աղոթքով, որը կարող եք գտնել մեր այս աղոթագրքի մեջ (սեղմեք հղման վրա)։

Օրհնվեք...

ԱՂՈԹԵՆՔ ՀԱՆՈՒՆ ՆԵՐՔԻՆ ԽԱՂԱՂՈՒԹՅԱՆ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 21)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումներն են Ղուկ.12։32-48, Ես. 56։1-57։20, Եփես. 4։17-5։14, Ղուկ. 16։1-31, որոնք  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Այսօր Մեծ Պահք 4-րդ կիրակին է՝ (Տնտեսի), և առաջարկում եմ այսօրվա մեր աղոթքների նյութ դարձնենք խաղաղությունը՝ մեր ներաշխարհի խաղաղությունը։ Եսայի մարգարեն օրվա ընթերցման մեջ գրում է.

«Թող խաղաղութիւն, խաղաղութիւն լինի հեռաւորներին եւ մերձաւորներին,– ասում է Տէրը,– ու ես պիտի բժշկեմ նրանց» (Ես 57։19)։

Իրապես, սիրելիներ, ներքին խաղաղությունը, որ շատ հաճախ մենք կորցնում ենք մեր մեղքերի պատճառով, հասանելի է միմիայն Աստծո «բժշկությամբ»։ Մենք կորցնում ենք մեր խաղաղությունը վախերի, անհանգստությունների, մյուսների հանդեպ անվայել վերաբերմունքի, բամբասանքների, նախանձի և բարկության և 1000-ավոր այլ սատանայածին պատճառներով և չենք կարողանում վերջնականապես ապաքինվել, որովհետև չենք դիմում ճիշտ բժշկի՝ մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսին, ով ասում է. «Խաղաղութիւն եմ թողնում ձեզ, իմ խաղաղութիւնն եմ տալիս ձեզ. ձեզ չեմ տալիս այնպէս, ինչպէս այս աշխարհն է տալիս. ձեր սրտերը թող չխռովուեն, եւ չվախենաք (Հովհ. 14:26)» (այս մասին առավել մանրամասն կարդանք ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆ նյութի մեջ)։

Եկեք, այսօր աղոթենք հանուն մեր հոգեկան խաղաղության, խնդրենք Փրկչին որպեսզի իր խոստացած խաղաղությունից առատորեն տա մեզ, որպեսզի մենք էլ կարողանանք բաժին հանել մեր շրջապատին և արժանանալ «խաղաղարար լինելու երանությանը»։

Աղոթենք Սուրբ Պատարագին քահանայի խաղաղության աղոթքով. որը կարող եք գտնել այս աղոթագրքի մեջ (սեղմեք հղման վրա)։

Օրհնվեք...

ԱՂՈԹՔ ԵՐԻՏԱՍԱՐԴՆԵՐԻ ՀԱՄԱՐ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 20)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումներն են Առակ 20։6-22, Բարուք 4։21-24, Բ Կորնթ. 4։1-11, Յովհ. 9։39-10։10 որոնք  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Առաջարկում եմ այսօր աղոթք բարձրացնենք հանուն քրիստոնյա երիտասարդների, քանի որ օրվա Աստվածաշնչյան ընթերցման մեջ կարդում ենք՝ 

«Ուղիղ են այն երիտասարդի ճամփաները, որ մաքրութեամբ է ընթանում» (Բ Օրենք 8։17-18)։

Երիտասարդները յուրաքանչյուր հասարակության ուժը, ավյունը, ակտիվ ներկան և հուսալի ապագան են՝ միշտ համարձակ, նորարար, ազատատենչ և նախանձախնդիր։ Աշխարհը, 21-րդ դարի կյանքը, մշակութային ինչ-ինչ ըմբռնումներ հաճախ փորձում են՝ օգտվելով երիտասարդական բնույթից հօգուտ իրենց գործածել երիտասարդներին և շատ հաճախ նաև շեղել ճշմարտության ճանապարհից, ինչի արդյունքում քիչ չէ թիվը այն երիտասարդների, ովքեր, հեռացած Աստծո ճանապարհից, գտնվում են անորոշ, մոլորյալ և ոչ մաքուր ուղիների վրա։ Աստվածաշունչը երանի է տալիս նրանց, ովքեր մաքուր և աստվածահաճո կյանք են վարում, որովհետև այդ երիտասարդների ճամփաները վստահաբար ուղիղ ու անխոտոր պիտի լինեն։

Եկեք, այսօր աղոթենք այն երիտասարդների համար, որոնք այս կամ այն պատճառով ուղիղ ճանապարհի վրա չեն, խնդրենք Աստծուն, որպեսզի մեր միասնական աղոթքների միջոցով ավելի ու ավելի շատ թվով երիտասարդներ գան դեպի Աստված, ձգտեն մաքուր կյանքի և եկեղեցասեր ընթացքի։ Աղոթենք նաև այն երիտասարդների համար, ովքեր, պահքի և հոգևոր ընթացքի մեջ են, որպեսզի Տերը ամուր պահի նրանց (և մեզ, անշուշտ) `սիրով և համբերատար։

Աղոթենք երանաշնորհ Տ. Զարեհ Արք. Ազնավորյանի հեզինակած երիտասարդական աղոթքով, որը կարող եք գտնել  այս աղոթագրքի մեջ (սեղմեք հղման վրա)։

Օրհնվեք...

ՊԱՅՔԱՐ ԵՍԱԿԵՆՏՐՈՆՈՒԹՅԱՆ ԴԵՄ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 19)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումներն են Բ Օր. 8։11-9։10, Հոբ. 12։1-13։6, Եսայի 42:1-8, որոնք  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Եսը, լաիներեն ասած՝ ego-ն, մարդկային էության անբաժանելի մի մասն է, ընդհանուր ասած՝ մարդ արարածի ինքնությունը, սակայն շատ հաճախ այն կարող է դառնալ հոգևոր առաջընթացի առաջին թշնամին, քանի որ մարդկային և անմարդկային բոլոր մեղքերի սկզբնապատճառները ծիլ են տալիս ԵՍ-ի գերազանցությունից։ Եսակենտրոնությունը ավելացնելով մարդը ընկնում են գոռոզամտության և հպարտության մեղքի մեջ, երբեմն այն աստիճան, որ դադարում է շրջապատում նկատել մյուսներին և ինքնախաբվելով կարծում է թե ինքն է «Ալֆան և Օմեգան»։ Հոգևոր ինքնախաբեության կուրությունը կարող է մեզ ստիպել կարծել, թե մեր շուրջ դարձող ամեն իրադարձության առանցքը մենք են կամ պետք է մենք լինենք։ Եսակենտրոնության գրոհը հանգեցնում է այն բանին, որ մարդը սկսում է ենթագիտակցորեն ինքն իրեն ամենակարող և աստված կարծել։ 
Ի պատասխան մեր մեջ ահագնացող կրքերի՝ Աստված այսօրվա ընթերցման մեջ ասում է․ 

«Մի՛ ասայ քո մտքում, թէ՝ “Իմ ուժով ու ձեռքի զօրութեամբ եմ տիրացել ես այս մեծ հարստութեան”, այլ յիշի՛ր քո Տէր Աստծուն, որովհետեւ նա է քեզ ուժ տալիս այդ հարստութեան հասնելու համար, որպէսզի հաստատի իր այն ուխտը, որ դրել է քո հայրերի հետ, ինչպէս տեսնում ես այսօր:» (Բ Օրենք 8։17-18)։