Showing posts with label Թ.Ա. Show all posts
Showing posts with label Թ.Ա. Show all posts

30.1.13

ԱՆՏԱՐԲԵՐՈՒԹՅՈՒՆ՝ ՔԱՂՑԿԵՂԱՅԻՆ ՄԵՂՔԸ


Միջին տարիքից բարձր մի տղամարդ էր, երկար անհավասար մորուքով, մրոտ ձեռքերով, վրայից հօդս ցնդող «գարշահոտով», հագին՝ պատառոտված կեղտոտ տաբատ և մինչև կուրծքը բաց վերնաշապիկ: Երևաց մետրոյի վագոնի մյուս ծայրում. փող էր մուրում: Ոչինչ չեր ասում, մոտենում էր մարդուն, գլուխը լուռ խոնարհում ու ձեռքը ուղղակի երկարում էր դեպի մարդիկ: Ոմանք ընդհանրապես նրա կողմ էլ չէին նայում, ոմանք դեմքի դժգոհ արտահայտություն էին ընդունում, որոշները՝ ժպտում էին քաղաքավարի... Միայն մի մարդ ձեռքը երկարեց ու մետաղադրամ ձգեց: Կանգառ էր, անհաջող «որսից» հիասթափված դուրս եկավ վագոնից: Ինձ էլ էր մոտեցել, բայց... Մտածում ես, ի՞նչն է պատճառը համատարած այս անտարբերության... Ներկաներից շատ շատերի համար ոչինչ է այն, ինչ այս մարդը ուզում էր, բայց...

18.12.12

ԱՇԽԱՐՀԻ ՎԵՐՋ` ԵՐԿՍԱՅՐԻ ՍՈՒՐ

Հիշում եմ, 1999թ. դեկտեմբերի ավարտն էր: Մոտենում էր 2000 թվականը, և միլլենիումի մերձեցումը տակավին մանկական իմ հոգում սարսափ էր առաջ բերում, քանի որ ակտիվ քննարկվում էր այն, որ 2000 թվականով աշխարհի վերջը պիտի լինի: Փա՛ռք Աստծուն, աշխարհն այսօր դեռևս կա: Անցել է 12 տարի ու այսօր էլ ականջներիս կոշտուկներ անելով լրատվական ու գիտահանրամատչելի բոլոր ռեսուրսները փորձում են մեկնաբանել 2012-ի դեկտեմբերի 12-ին կամ 21-ին իբր տեղի ունենալիք աշխարհի վերջը` մայաների ինչ-որ օրացույցի, Տիբեթի Լամայի խոսքերի, Վանգայի կանխագուշակումների, մեր հարևան Արշամ և Գևորգ պապիների նստարանային բանավեճերի վրա հիմնվելով... Է հետո՞... Բա՛վ է վերջապես, ժողովո՛ւրդ: Պաշտոնապես 90%-ից ավել քրիստոնյա բնակչություն ունեցող Հայաստանում (դեռ չեմ խոսում աշխարհի քրիստոնայաների մասին) քանի՞սդ է մտածել. «Իսկ ի՞նչ է այս մասին ասում իմ Աստված` Հիսուս Քրիստոսը», քանի՞սն է բացել Աստվածաշունչը և ընթերցել աշխարհի վերջի օրվա մասին սրբազան այն տողերը, որ ասում են` «Սակայն այդ օրվա և ժամի մասին ոչ ոք չգիտե. ո՛չ հրեշտակները երկնքում և ո՛չ էլ՝ Որդին, այլ միայն՝Հայրը։ Զգո՛ւյշ եղեք, հսկեցե՛ք ու աղոթեցե՛ք, քանի որ չգիտեք, թե ե՛րբ է ժամանակը» (Մարկ. 13:32-33): Թեսաղոնիկեցիներին ուղղված նամակում էլ Պողոս առաքյալն է ասում. «Եղբայրնե՛ր, բայց ժամերի և ժամանակների մասին կարիք չկա ձեզ գրելու, որովհետև դուք ինքներդ իսկ ստույգ գիտեք, թե Տիրոջ օրը այնպես է հասնում, ինչպես գողը՝ գիշերով» (Ա Թեսաղ. 5:1-2):

16.10.12

ՄԱ՞ՐԴ, ԱՍՏՎԱ՞Ծ, ՄԱՐԳԱՐԵ՞, թե՞ ԱՌԱՍՊԵԼ. Ո՞Վ Է ՀԻՍՈՒՍԸ

Այսօր քննարկման կդնենք մի թեմա, որի պատճառ է հանդիսացել ՈՐՔԱՆՈ՞Վ ԵՍ ՔՐԻՍՏՈՆՅԱ թեստը։ Վստահ եմ, շատերդ եք այն անցել։ Եթե նկատեցիք, ասում եմ՝ «քննարկման կդնենք», այլ ոչ թե՝ «կներկայացնեմ», քանի որ թեման, որքան էլ որ կարևոր, բայց միևնույն ժամանակ անծայրածիր է, քանզի վերաբերում է այն հարցին, թե «Ո՞վ է Քրիստոս Ձեզ համար», ուստի բացի իմ կողմից ներկայացված հնարավորինս կարճ, ես կասեի՝ մակերեսային անդրադարձից, սպասում եմ նաև ընթերցողների ակտիվ ու կառուցողական մեկնաբանություններին բլոգի քննարկումններում։
Այսպիսով՝ «Ո՞վ է Քրիստոս Ձեզ համար» հարցմանը մասնակցած 1000 հոգուց ստանում ենք ձայների հետևյալ բաշխումն ըստ աճման կարգի՝

Մեծացնելու համար սեղմե՛ք նկարի վրա
Առասպել է - 2
Պատմական անձ է - 3%
Մարգարե է – 7%
Այլ – 8%
Աստված է - 80%

Այժմ փորձեմ ճեպագրությամբ անդրադառնալ յուրաքանչյուր կետին՝

2.10.12

ՄԱՐԴԱԿԵՐ ՔՐԻՍՏՈՆՅԱՆԵՐԸ



Այո՛, այո՛, զարմանալու ոչ մի բան չկա, պատկերացրեք, որ քրիստոնեության ծնունդի առաջին դարերին հեթանոսները հենց «մարդակեր» էին անվանում Քրիստոսի հետևորդներին։ Կաննիբալիզմի մեջ այս մեղադրանքները ձգվեցին մինչև 4-րդ դարը։ Անշուշտ այս ծանր մեղադրանքը արդյունք էր սխալ ինֆորմացման ու նորահայտ միաստվածական կրոնի հանդեպ հակակրանք առաջացնելու ձգտման, սակայն «կես լուրջ, կես կատակ» ասած՝ դրանում որոշակի ճշմարտություն կար։ Այդ ճշմարտությունը ամփոփված է Հիսուս Քրիստոսի հետևյալ խոսքերում՝ «Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, եթե չուտեք մարդու Որդու մարմինը և չեմպեք նրա արյունը, ձեր մեջ կյանք չեք ունենա։ Ով ուտում է իմ մարմինը և ըմպում իմ արյունը, հավիտենական կյանք ունի. և ես նրան վերջին օրը հարություն առնել պիտի տամ, քանի որ իմ մարմինը ճշմարիտ կերակուր է, և իմ արյունը՝ ճշմարիտ ըմպելիք։ Ով ուտում է իմ մարմինը և ըմպում իմ արյունը, կբնակվի իմ մեջ, և ես՝ նրա մեջ» (Հովհ. 6։54-57)։

24.9.12

ԱՍՏՎԱԾԱՇՈՒՆՉՆ ու Like-Ի ԳԱՂՏՆԻՔԸ


Երբևիցե մտածե՞լ եք, թե ինչու Ֆեյսբուք սոցկայքում, չնայած հաճախ հնչող պահանջներին, like-ի կողքին այդպես էլ չի հայտնվում unlike կոճակը... Ինչպես ընկերներիցս մեկը ճիշտ նկատեց` այդ կոճակի հայտնվելը խիստ կկրճատի Ֆեյսբուքից օգտվողների թիվը: Ինչո՞ւ: Որովհետև ինտերնետն աշխատում է մեկ ուղղությամբ` ամեն բան անել, որպեսզի մարդը կապվի իր հետ և հնարավորինս երկար ժամանակ անցկացնի իր «հյուրընկալ» անկյունում: Դրա համար ի՞նչ է պետք: Անհրաժեշտ է ստեղծել մի միջավայր որտեղ քեզ հարմարավետ կզգաս, որտեղ քո ամեն մի բառին, նկարին ու մտքին (անհեթեթ լինեն դրանք, թե իմաստավորված) հավանության նշան են դնում, ուր դու մուտք ես գործում՝ նոր դրական արձագանքներ ու like-եր տեսնելու նպատակով: Մի խոսքով այս սոցիալական ցանցի «առավելությունն» այն է, որ կարողանալով օգտվել մարդկային թուլությունից` Ֆեյսբուքը ջանում է ստեղծել հնարավորինս դրական, ինքնաբավ, սնապարծ ու եսասեր միջավայր: Ո՞ր մեկս չի սիրում գովվել ու հավանությունների արժանանալ, ո՞ր մեկս չի ջանում ինքնահաստատվել դրական հողի վրա (չնայած ֆեյսբուքում հակառակ դրսևորումներն էլ սակավ չեն), ով չի ուզում իր մասին խոսեն միայն լավը և երբեք unlike չանեն:

Երբ ամիսներ առաջ կազմեցի ՈՐՔՆՈ՞Վ ԵՍ ՔՐԻՍՏՈՆՅԱ թեստը, դրանում հնչած հարցերից մեկը հետևյալն էր` Աստվածաշունչ/Նոր Կտակարան կարդո՞ւմ եք: Հարցին պատասխանած 1000 հոգուց ըստ աճման կարգի քաղեցինք հետևյալ պատասխանները`