ՍԱՐԿԱՎԱԳԱԳՐՔԻ 10-ԱՄՅԱԿԸ

Օգոստոսի 10-ին կլրանի ՍԱՐԿԱՎԱԳԱԳԻՐՔ բլոգի 10-րդ տարեդարձը (իրականում նա ավելի մեծ է, քան աղջիկս 😊): 10 տարիների հաճելի աշխատանք, երբեմն ակտիվ, երբեմն պասիվ ընթացքով, որն այսօր հիմնականում տարվում է Facebookյան տիրույթում։ Նպատակը եղել և մնում է մեկը` ընթերցողներին փոքրիկ, բայց հաստատուն քայլերով մոտեցնել Աստծուն` Եկեղեցուն, հավատքին։ Որքանով է այդ ստացվում Աստված է դատավոր և դուք` սիրելի հետեւորդներ, իսկ ինձ համար փոքրիկ մխիթարություն է այս կայքի 1.000.000-ից ավել դիտումը և 15.000 հետեւորդները։ Հուսամ նույնքան էլ աղոթողներ ունեմ, կամ գոնե... կեսը 🙏։

Այս տարի ՍԱՐԿԱՎԱԳԱԳՐՔԻ տարեդարձը շատ յուրահատուկ կերպով ենք նշելու։ Երջանիկ պատահությամբ հենց այս օրերին է լույս աշխարհ եկել ձեր խոնարհ ծառայի նոր գիրքը, որը կոչվում է ԱՍՏՎԱԾԱՇՆՉԻ ԵՐԻՏԱՍԱՐԴՆԵՐԸ (60 պատմություն հոգևոր աճի համար)։ Ահա ինձ համար (հուսամ ձեզ համար էլ) նշանակալից այս առիթով Սարկավագագիրք բլոգի տարեդարձի օրը տեղի կունենա նոր լույս տեսած գրքի շնորհանդեսը։ Կներկայացնեմ գիրքը, դրա բովանդակությունը, ստեղծման ընթացքը, ձեռք բերելու մանրամասնություները, կպատասխանեմ ձեր հարցերին։

Հաշվի առնելով ծառայության վայրիս հեռավորությունը Հայաստանից և արդի սանիտարահիգիենիկ իրավիճակը կապված Կորոնավիրուսի համաճարակի հետ՝ մեր շնորհանդեսը տեղի կունենա համացանցային տիրույթում՝ online, Սարկավագագրքի ֆեյսբուքյան էջի ուղիղ եթերում։ Ուրախ կլինեմ բոլորիդ վիրտուալ ներկայությանը և շնորհակալ, եթե կիսվեք ու հրավիրեք ձեր ընկերներին։

Ուրեմն՝ հանդիպում ենք օգոստոսի 20-ին, Երևանի ժամանակով ժամը 21։00-ին։

Աստված օրհնի բոլորիդ։

- ՀՈՎՍԵՓ - ՓԱԽԻ՛Ր ՊՂԾՈՒԹՅՈՒՆԻՑ

Հովսեփը եղբայրներից գերության վաճառվելով տարվեց Եգիպտոս, որտեղ նրան իր տանը ծառայության վերցրեց փարավոնի ներքինիներից մեկը։ Կարճ ժամանակ հետո Աստծո ողորմությամբ երիտասարդը շահեց իր տիրոջ վստահությունը, նա էլ իր ամբողջ ունեցվածքի կառավարումը հանձնեց Հովսեփին։ Աշխատասեր և գործունյա լինելով՝ Հովսեփը նաև «դեմքով շատ գեղեցիկ էր ու վայելչակազմ», ինչը չվրիպեց ներքինու կնոջ աչքից։ Վերջինս, կրքով բորբոքվելով, ցանկացավ կենակցել երիտասարդի հետ։ Հակառակ կնոջ տևական և համառ ջանքերին, Հովսեփը, լեցուն ողջախոհությամբ, իսպառ մերժեց նրան։ Ի վերջո, չկարողանալով երիտասարդին քարշ տալ անկողին՝ կինն իր ամուսնու առջև ամբաստանեց Հովսեփին սեռական ոտնձգությունների մեջ, և արդյունքում Հովսեփը բանտարկվեց (Ծննդ. 37, 39 գլուխներ)։

Հովսեփը երիտասարդական ողջախոհության իրական օրինակ է։ Ողջախոհություն բառն ընդհանրապես մեկնաբանվում է երկու իմաստով՝

1. զգաստություն, սթափ մտածելակերպ և դատողություն
2. մաքրակենցաղություն, սեռական ձգտման՝ բղջախոհության կառավարում։

Հովսեփի այս պատմության մեջ երիտասարդը փայլեց այս առաքինության երկու երեսներով միաժամանակ։ Նրա սթափ դատողությունը թույլ չտվեց նրան ընթանալ տանտիրոջ պատիվը անարգելու ճանապարհով, ապա և չցանկացավ Աստծո առջև մեղանչել սեռական անօրեն մերձեցմամբ։ «Եթե իմ տերը իր տան ողջ ունեցվածքը վստահել է ինձ, և այս տանը ինձնից ավելի մեծ մարդ չկա, ու ինձ ոչինչ չի արգելված, քեզնից բացի, որովհետև նրա կինն ես, ապա ես ինչպե՞ս կարող եմ անել այդ չար ու սոսկալի բանը և մեղանչել Աստծու առաջ» (Ծննդ. 39:8-9),- եղավ նրա պատասխանը տարփալից կնոջը։

- ՀԱԿՈԲ - ՄԻ՛ ՀԱՆՁՆՎԻՐ

Իսահակը և Իր կյանքի մայրամուտին Եսավի և Հակոբի հայր Իսահակը, որ արդեն տկարացել և զրկվել էր տեսողությունից, կանչեց իր ավագ որդուն Եսավին և ասաց. «Ահա ես ծերացել եմ և չգիտեմ, թե երբ կմեռնեմ: Արդ, ա՛ռ քո զենքը՝ աղեղն ու կապարճը, գնա՛ դաշտ և ինձ համար ո՛րս արա, ինձ համար պատրաստի՛ր իմ սիրած խորտիկները և բե՛ր, մատուցի՛ր ինձ, որ ուտեմ և օրհնեմ քեզ, քանի դեռ կենդանի եմ» (Ծննդ. 27:2-4): Հակոբը, իմանալով այդ, մոր՝ Ռեբեկայի խորհրդով խորամանկորեն ներկայացավ հորը որպես Եսավ, և ինքը ստացավ փափագելի օրհնությունը։ Վախենալով, որ այդ մասին իմանալով եղբայրը իրեն կսպանի, Հակոբը փախավ Միջագետք, ուր հաստատվեց իր ազգական Լաբանի տանը։ Աստեղ նա սիրահարվեց Լաբանի կրտսեր դստերը՝ գեղեցկուհի Ռաքելին և նրան կնության առնելու դիմաց հանձն առավ 7 տարի որպես հովիվ ծառայել իր ապագա աներոջը։ Բարեխիղճ, նպատակասլաց ծառայությունից հետո ամուսնական գիշերը Հակոբը, կարծելով, թե կողակիցը Ռաքելն է, կենակցեց նրա քրոջ՝ Լիայի հետ (Միջագետքի ավանդությամբ ընտանիքում առաջինը պետք է ամուսնանար ավագ քույրը)։ Խաբվելով հանդերձ՝ Հակոբը ետ չկանգնեց իր նպատակից և հանուն Ռաքելի պատրաստակամություն հայտնեց ևս 7 տարի ծառայել Լաբանին։ Աստծո օրհնությամբ նրան այս էլ հաջողվեց և այս ընթացքում երիտասարդն իր աշխատասիրության և նպատակասլացության շնորհիվ մեծ հարստություն ստեղծեց՝ այլևս որևէ կախվածություն չունենալով Լաբանից (Ծննդ. 29, 30 գլուխներ)։

Ուշադրություն դարձնենք այս երիտասարդի բնավորությանը. նա երբեք չի հանձնվում։ Նա առանց ընկճվելու շրջանցում կամ լուծում է իր առջև ծառացած խնդիրները և միշտ շարժվում է առաջ՝ դեպի նպատակը։ Քանի՞ երիտասարդ է այսօր պատրաստ տասնչորս տարի շարունակ սպասել ու պայքարել իր նպատակի համար։ Կարծեմ՝ քչերը։ Հակոբի անկոտրում համառությունը լավագույն օրինակ է մեզ մեր բարի նպատակների իրականացման ճանապարհին։

- ԵՍԱՎ - ՅՈԹ ՉԱՓԻ՛Ր, ՄԵԿ ԿՏՐԻ՛Ր

Իսահակը և Ռեբեկան իրենց աղոթքներին ի պատասխան երկվորյակ զավակներ ունեցան։ Նախ ծնվեց Եսավը, ապա՝ Հակոբը (Ծննդ. 25:24-25)։ Եսավը տակավին երիտասարդական տարիքից աչքի էր ընկնում իր ուժով ու քաջությամբ և շատ հաջող որսորդ էր։ Նա վայելում էր սերը իր հոր՝ Իսահակի, որը և Եսավին էր խոստացել տալ «անդրանկության» պատիվը (Ծննդ. 25:24-28)։ Ստանալ անդրանիկ լինելու օրհնությունը՝ նշանակում էր լինել տոհմի առաջնորդը, ստանալ հայրական ժառանգության մեծագույն մասը և վայելել Աստուծո օրհնությունները։ Կյանքի մի փոքրիկ անհեռատես դիպված, սակայն, երիտասարդ Եսավին զրկեց այս ամենից և դարձավ նրա ձախողման ու անկման սկիզբը.

«Հակոբը մի անգամ ապուր էր եփել, երբ Եսավը դաշտից եկավ քաղցից թուլացած: Եսավն ասաց Հակոբին. «Այդ կարմրավուն ապուրից տուր ուտեմ, որովհետև քաղցից թուլացած եմ»: Հակոբն ասաց Եսավին. «Կտամ, եթե այսօր ինձ վաճառես քո անդրանկությունը»: Եսավը պատասխանեց. «Ես մեռնելու վրա եմ, էլ ինչի՞ս է պետք անդրանկությունը»: Հակոբն ասաց նրան. «Հենց այսօր երդվի՛ր ինձ»: Եվ նա երդվեց նրան: Եսավն իր անդրանկությունը վաճառեց Հակոբին, իսկ Հակոբը Եսավին տվեց հաց ու ոսպապուր: Սա կերավ, խմեց ու վեր կացավ գնաց: Այսպիսով Եսավն արհամարհեց իր անդրանկությունը» (Ծննդ. 25:29-34)։

- ԻՍԱՀԱԿ - ԱՍՏԾՈ ՀԱՄԱՐ ԱՆԿԱՐԵԼԻ ՈՉԻՆՉ ՉԿԱ

Իսահակը Աբրահամ նահապետի որդին էր։ Բավական առատ պատմություններ կարելի է գտնել նրա մասին Աստվածաշնչի առաջին՝ Ծննդոց գրքի մեջ, սակայն դրանք առավելաբար վերաբերում են կա՛մ Իսահակի մանկության, կա՛մ արդեն ծերության շրջանին (Ծննդ. 22, 27 գլուխներ)։ Նրա երիտասարդության տարիների մասին հատկապես հայտնի է Ռեբեկայի հետ ամուսնության պատմությունը (Ծննդ. 24 գլուխ), որն, ի դեպ, իր փոքրիկ արտացոլանքն է գտել նաև Հայոց Եկեղեցու Պսակի խորհրդի մեջ, ուր ծիսակատար հոգևորականն աղոթում է. «Տեր Աստված հավիտենական, որ իրար ես միացնում և անբաժանելիորեն կապում ամուրիներին, Իսահակի և Ռեբեկայի պես օրհնիր և քո խոստման ժառանգորդներ դարձրու նաև պսակադրվող այս զույգին…»: Ինչպիսի՞ օրհնության և ի՞նչ խոստման մասին է այս խոսքը: Հակառակ որ երիտասարդ այս զույգը ամենասուրբ սիրով էր կապված, մեկ բան, սակայն, պակասում էր ընտանեկան երջանկության ամբողջության համար. Իսահակը և Ռեբեկան չէին կարողանում զավակներ ունենալ: Աստված, սակայն խոստացել էր, որ Աբրահամի սերունդը երկնքի աստղերի չափ պիտի շատանար, և Իսահակը երբեք չէր կորցնում հույսը. չէ՞ որ ինքն էլ աստվածային հրաշքի ծնունդ էր։ Ուստի «Իսահակն աղաչեց Տիրոջը իր կին Ռեբեկայի համար, որովհետև սա ամուլ էր։ Աստված լսեց նրան, և նրա կին Ռեբեկան հղիացավ»  (Ծննդ. 25:22):