24.5.17

ՏԻՐԱՄՈՐ ԲԱՐԵԽՈՍՈՒԹՅԱՆ ՈՒԺԸ (ԷԼՅԱՅԻ ՎԿԱՅՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ, մաս 4)

Ես չեմ մոռանա մի երիտասարդ տղայի, ով ավտովթարի հետևանքով ստացել էր բազմաթիվ վնասվածքներ, այդ թվում`գանգոսկրի ներհրված կոտրվածք և ընկել էր կոմայի մեջ: Ես չեմ մոռանա նրա հյուծված դեմքը, անշարժացած մարմինը, որը ապակուց այն կողմ անգամ` փոխանցում էր սառնության շունչը: Լավ եմ հիշում հարազատներին, մորը, ով տղայի գլխի մոտ դրել էր Քրիստոսի և Սուրբ Տիրամոր սրբապատկերը, որ նրան նվիրել էր Տեր Հայրը. մայրն էր խնդրել գալ և աղոթել որդու բժշկության համար։ Մոր աչքերն այնքան պարզ էին արտահատյում հավատի հուրը, որ մեզ նույնպես այն փոխանցվում էր: Նա միակն էր, որ հավատում էր, որ Աստվածածնի բարեխոսությունը կօգնի որդուն և համոզված էր, որ քահանայի աղոթքն անպատասխան չի մնա: Հետագայում իմացա, որ մոր սիրաբոց աղոթքները կյանքի են կոչել որդուն: Տղան, մոտ երկու շաբաթ անց, բացել էր աչքերը: Մոր անխախտ հավատը հրաշք էր արարել: Երկարատև բուժման և վիրահատությունների շնորհիվ սկսել էր վիճակը կայունանալ, վերականգնվել էր խոսքը, շարժումը: Դժվարությամբ պատմել էր, որ տեսիլք է ունեցել և նրան հրեշտակ է հայտնվել, ով ոսկեփայլ նախշերով թիկնոց է կրել, որից լույս է առկայծել: Նա մոտեցել է, շոյել իր գլխի այն հատվածը, որը վնասված է եղել և ժպտալով ասել, որ դեռ ապրելու է: Դրանից հետո երիտասարդը բացել է աչքերը:

Աստվածապաշտ անձը երկմտելու ու լավատեսությունը կորցնելու իրավունք չունի: Բժշկական անձնակազմը ցնցված է եղել այդ դեպքից: Այն վկայել է ամենակալ Տիրոջ գթասրտության, անծայր սիրո մասին: Աստվածածնի բարեխոսության ուժը ծնեց մի նոր հրաշք: 


Դու լուսեղէն տաճար ես, ոսկիապատ խորան ես, 

Դու մարգարիտ, անգին ես, Աստուածածի´ն, մեղա՛յ քեզ:
(մեղեդի Սուրբ Աստվածածնի)

շարունակություն

23.5.17

ԲԺԻՇԿ, ՈՎ ՍԻՐԵԼ ԳԻՏԻ (ԷԼՅԱՅԻ ՎԿԱՅՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ, մաս 3)

Մեր շրջապատում կան բժիշկներ, ովքեր, իրապես քրիստոնյա լինելով, խաղաղության սերմեր են ցանում իրենց հիվանդների հոգևոր դաշտի մեջ: Նրանք օգնում են պայքարել այն ժամանակ, երբ հաղթելը անչափ բարդ է լինում: Նրանք հավատ են ներշնչում, որ վաղվա օրը գալու է: Ես հնարավորություն ունեցա ծանոթանալ մի այդպիսի բժշկի հետ, որից անսահման ջերմություն էր հորդում: Նա շատ բարի, բանիմաց, անշահախնդիր, ալեհեր տղամարդ էր, ում սիրում էին բոլորը: Արտաքուստ վանող դիմագծեր ուներ, բայց նրա օրինակը հերթական անգամ ապացույց եղավ, որ հոգեկան գեղեցկությունն իր փայլը փոխանցում է մարմնին: Մեր փորձնական դասերը տևեցին հինգ ամիս, որի ընթացում շատ բան սովորեցինք բժշկից:

Մի կին էր բուժվում նրա մոտ. կրծքագեղձի քաղցկեղ էին հայտնաբերել` տալով մի քանի ամսվա կյանք: Քաղցկեղը ամենադաժան, ամենատարածված, մարդկային կյանքեր չխնայող հիվանդությունն է, որը սեռ և տարիք չի ճանաչում, բայց դա չի նշանակում, որ այս ախտորոշումը միայն մահացու ելք է ունենում: Բազմաթիվ դեպքեր կան, երբ մարդիկ բուժվում են, շարունակում ապրել` քայլելով դեպի լույս տանող արահետով: Այս կինը, կռահելով ապտորոշման ծանրություբը, շատուշատ քաղցկեղակիրների պես ուժասպառ ու հուսահատ էր եղել: Բայց նրան կյանքը տվել էր հնարավորություն ունենալ ամուր, սիրող ընտանիք և բժիշկ, ով աստվածատուր շնորհով էր օժտված, ով հավատով էր սկսում իր շփումը հիվանդի հետ: Նա մեծ պարգև էր իր հիվանդների համար: Չէր սիրում իրեն ուղղված գովեստի խոսքեր լսել և միշտ խնդրում էր շնորհակալ լինել Աստծուն: Խռպոտ ձայնը դողալ էր սկսում, երբ դուրս էր գալիս բարդ վիրահատություններից հետո և մեզ շշուկով ասում, որ վիճակը ծայրահեղ ծանր է: Հաճախ նշում էր, որ հիվանդը Բարձրյալի և բժշկի կարիքն ունի: Ամեն այցի վերջում ժպտում էր ու ասում հիվանդներին, որ ամեն բան լավ է լինելու, որ Աստված կօգնի:

ԵՐԲ ԶՂՋՈՒՄ ԵՍ ԵՒ ՀԱՎԱՏՈՒՄ (ԷԼՅԱՅԻ ՎԿԱՅՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ, մաս 2)

Ուսանողական տարիներին ականատես եմ եղել դեպքերի, որոնք խորհելու առիթ կարող են տալ յուրաքանչյուր մարդու, ով դեռ որոնում է ճշմարիտ լույսը, ով փորձում է պայքարել ապրելու համար, ում հարազատը անառողջ է, ով աշխատում է բժշկել:

Ինֆեկցիոն հիվանդությունների մասին գործնական դասընթացները անց էինք կացնում հիվանդանոցում: Հերթական շրջայցի ժամանակ մի հիվանդասենյակ մտանք, որտեղ պառկած էր ծանր վիճակում գտնվող մի հիվանդ՝ միջին տարիքի մի տղամարդ: Մենակ չէր. կինը և տղան կողքին էին: Նա մի թմրամոլ էր, ով իր կյանքի ընթացքում բազմաթիվ հանցանքներ էր կատարել, որպեսզի ձեռք բերեր անհրաժեշտ չափաբաժինը: Ախտորոշումը հեպատիտ Ց-ն էր`լյարդաբորբ, որը վարակիչ հիվանդություն է: Այն հիմնականում փոխանցվում է արյան միջոցով`թմրանյութերի ներերակային ներարկման, վատ ախտահանած բժշկական գործիքների օգտագործման և արյան փոխներարկման ճանապարհով:

Բժիշկները հուսադրող ոչինչ չէին ասել հարազատներին, բայց չէ՞ որ հույսը վերջում է մեռնում: Կան մարդկային տեսակներ, որոնք անտեսում են դիմացինի հոգեկան ծանր ապրումները և սպանում լավատես մնալու ջանքերը: Մարդիկ այնքան տարբեր են լինում իրենց ներաշխարհով, բայց բոլորին ապրեցնում է հույսը, սերը և հավատը: Այս հզոր սյուներն են պահում մեզ և թույլ չեն տալիս հանձնվել: Դրանց անկումը բերում է բազմաթիվ հոգեբանական խնդիրների, առիթ հադիսանում տարբեր հիվանդությունների առաջացման: Կնոջ հետ զրույցից հասկացա, որ նրան շատ էր ընկճել բժիշկների հստակ պատասխանն այն մասին, որ ամուսնուն երկար կյանք տրված չէ: Զարմանալու դարաշրջան չէ, բայց դեռ զարմանում ես այն մարդկանց վրա, ովքեր վերքի վրա աղ լցնելու վարպետներ են: Նրանք գործ ունեն մարդկային կյանքերի հետ, իսկ կյանքը կարող է երկարել, եթե հավատում ես ու հավատացնում, որ հնարավոր է փրկության դուռ բացվի:

21.5.17

ՀՐԱՇՔՆԵՐԸ ԲԺՇԿՈՒԹՅԱՆ ՄԵՋ (ԷԼՅԱՅԻ ՎԿԱՅՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ, մաս 1)








«Հավատքն Աստծուն ճանաչել է տալիս, 
հույսը՝ հասցնում Նրան, 

իսկ սերը՝ միավորում Նրա հետ»:


Ս. Հովհան Ոսկեբերան


Բժիշկ դառնալուս ցանկությունն առաջացել է մանկուց: Իմ սիրած խաղերից մեկը եղել է «հիվանդ» տիկնիկներիս դեղատոմս նշանակելը և բուժելը: Մեծ էր լինում ուրախությունս, երբ նրանց բժշկում էի: Հավատս ավելի էր հասունանում և ինձ տանում ավելի վեր, երբ ընթերցում էի մանուկների համար հրատարակված Ավետարանը` լի գունազարդ նկարներով: Երանի էի տալիս նրանց, ովքեր ապրել են Քրիստոսի երկրային կյանքի ժամանակաշրջանում, ականատես եղել նրա հրաշագործություններին, դիպչել նրան, զրուցել նրա հետ: Մանկությանս անմեղ մտորումները ինձ հաճախ էին տանում մի անսահմանություն, որտեղ Տիրոջ մարմնացած Որդին գրկում էր ինձ և ժպտում: Ես դրա մեջ Աստծո առաջնորդությունն եմ տեսնում: Պատահական ոչինչ տեղի չի ունենում: Ես գիտեմ, որ Նա ուղղորդեց ինձ այս ճանապարհով, թույլ տվեց տեսնել մարդկանց մարմնական և հոգեկան ծանր ապրումները, որպեսզի իմ մեջ առաջանա այդ բողոքը, հավատիս թերացումը: Դրանք թույլ տվեցին հոգուս հպվել տիեզերքի գունավառ լույսին: Կյանքի հոսանքն ինձ բերեց Բարձրյալի մոտ, որպեսզի ամուր կառչեմ Նրանից և բաց չթողնեմ:

Փափագս իրականացավ և սկսեցի քայլերս դեպի բժշկություն: Դա այլ իրականություն է, որտեղ աստվածատուր հավերժության հետ բախվում է մարդու հուսահատ, տկարացած «ես»-ը: Հաղթանակի դափնեպսակը բաժին չի ընկնում ամենքին: Միայն լավ մասնագետ լինելով չէ, որ բուժումը հնարավոր է դառնում: Հիվանդի լավատեսությունն ու ապրելու ցանկությունը մեծ դեր ունեն: Եթե հավատում ես Տիրոջը, Քրիստոսի հրաշափառ ծնունդին, նրան, որ խաչվեց մեր մեղքերի ներման համար և հարություն առավ, ապա կհավատաս ապաքինմանը: Սակայն սովորելուս տարիներին դժվարությամբ էի համակերպվում Աստծո կամքի հետ` բախվելով ցավալի իրողությանը: Հուսալքվում էի, չէի ցանկանում շարունակել ուսումս: Չէի կարողանում գտնել հուզող հարցերիս համար պատասխան, երբ հիվանդությունը մարում էր կյանքեր, որոնք շա՜տ երիտասարդ էին և լի երազանքներով: Մտորումներիս մեջ փորձում էի գտնել Տիրոջը` պատասխաններ ստանալու ակնկալիքով: Ինձ ժամանակ էր պետք հասկանալու համար այն, որ Նրա գործերն անքննելի են և միայն Նա գիտի մեր պետքերը: Բայց երբեք սկեպտիկ չեմ եղել և գիտեի, որ հրաշքներ տեղի են ունենում: Դրանք մտան իմ կյանք, երբ ես դեռ ուսանող էի: Աստվածածիլ ամեն մի դեպք վերափոխեց ինձ, վերաիմաստավորեց կյանքս, ավելի մոտեցրեց Քրիստոսի լուսառատ հարության դարբնոցին, որտեղ շիկացած զգացումներս ավելի հղկվեցին, պատվեցին գեղեցիկ զարդանախշերով:

7.4.17

ԲԱՐԵԽՈՍԱԿԱՆ ԱՂՈԹՔ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 40)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումները, որոնք կարող ենք կարդալ այստեղ, բավական առատ են, քանի որ այսօր՝ Ապրիլի 7-ը լինելով, Սուրբ Աստվածածնի Ավետման տոնն է։ 


Ավետման տոնի մասին ամենայն մանրամասնությամբ կարող եք կարդալ մեր՝ ԱՎԵՏՈՒՄ՝ ՏՈՆ ՄԱՅՐԵՐԻ հոդվածի մեջ։ Իսկ այսօրվա աղոթքը ի պատիվ Սուրբ Աստվածամոր կլինի բարեխոսական, քանի որ Սրբուհին համարվում է Եկեղեցու մեծագույն սուրբն ու առաջին բարեխոսը։ Հետաքրքրական է Զաքարիայի մարգարեությունը Սուրբ Աստվածածնի մասին, ուր որ ընդգծվում է Սրբուհու ողջ մեծությունը.
«Խնդա՛ եւ ուրախացի՛ր, դո՛ւստր Սիոնի, քանի որ ահա ես կգամ եւ կբնակուեմ քո մէջ,– ասում է Տէրը,– եւ այդ օրը շատ ազգեր կապաւինեն Տիրոջը, նրա ժողովուրդը կդառնան ու կբնակուեն քո մէջ: Երբ դա պատահի, դու կիմանաս, թէ Ամենակալ Տէրն ուղարկեց ինձ քեզ մօտ:» (Զաք. 37։10-11)։

6.4.17

ՀՈՒՅՍԸ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 39)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումներն են Եզեկ. 37։1-14, Ա Տիմ. 3։14-16 որ  կարող ենք կարդալ այստեղ:


Այսօր, սիրելիներ, պետք է մի փոքր խոսենք հույսի մասին։ Հույսը մեր քրիստոնեական կյանքի լավատեսությունն է, մեր դրական սպասումների և ապրումների արդարացումը։ Իսկ ի՞նչ հույսով ենք մենք ապրում մեր կյանքը... Եվ ի՞նչ հույսով պիտի իրականում ապրի քրիստոնյան։ Հարցի լավագույն պատասխանը տալիս է Եզեկիելի մարգարեությունը.
«Ահա ես բաց եմ անելու ձեր գերեզմանները եւ հանելու եմ ձեզ ձեր գերեզմաններից, ո՛վ իմ ժողովուրդ: Տանելու եմ ձեզ Իսրայէլի երկիրը: Ու պիտի իմանաք, որ ես եմ Տէրը, երբ բաց անեմ ձեր գերեզմաններն ու հանեմ ձեզ ձեր գերեզմաններից, ո՛վ իմ ժողովուրդ: Իմ հոգին տալու եմ ձեզ, եւ դուք կենդանանալու էք: Ձեզ դնելու եմ ձեր երկրում, եւ դուք պիտի իմանաք, որ ես եմ Տէրը: Ասացի ու կատարելու եմ»,– ասում է Տէր Աստուած» (Եզեկ. 37։12-14)։

5.4.17

ԱՍՏՎԱԾ ՄԵՐ ՊԱՇՏՊԱՆՆ Է - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 38)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումներն են  Ելք. 4:21-5:3, Զաք. 9:9-16, որ  կարող ենք կարդալ այստեղ:


Աստված մեր Երկնավոր Հայրն է, իսկ մենք Նրա զավակները, ուստիեւ շատ բնական է, որ քրիստոնյաներս Աստծո եւ մեր փոխհարաբերություններին նայենք երկրային հայրերի ու զավակների օրինակով։ Ո՞վ է մեր հայրը մեզ համար. մեր ծնողը, սնողը, դաստիարակողը, մեր լավի համար հոգացողը, նեղության եւ դժվարության մեջ մեր ձեռքը բռնողն ու պաշտպանողը։ Նույնպես է նաեւ մեր Երկնավոր Հոր պարագային. Աստված մեր Հայրն է ու պաշտպանը։ Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցման մեջ Զաքարիայի մարգարեությունը ներկայացնում է մեզ Իսրայելի անպաշտպան ու կեղեքված ժողովրդին եւ Աստծո ոգեւորիչ խոստումը թե.
«Ամենակալ Տէրը պիտի պաշտպանի նրանց» (Զաք. 9:15)։

4.4.17

ՄԵԿ ՄԱՐՄԻՆ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 37)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումն է Ա Կորնթ. 12:8-27, որ  կարող ենք կարդալ այստեղ:


Մենք քրիստոնյաներ ենք... 
Որքան բազմազան բնորոշիչներ կան, որ մեզ դարձնում են իրարից տարբերվող` արտաքին տեսք, ճաշակ, նախասիրություններ, կրթություն և դաստիարակություն, հասարակական դիրք ու աշխատանք... Իրարից շատ տարբեր ու զանազան ենք, այո՛, բայց Աստծո առջև մեկ բանով մեկ ենք` մենք քրիստոնյաներ ենք` Քրիստոսի հետևորդներ, Քրիստոսի մեկ մարմնի անդամներ.
«Ինչպէս մէկ է մարմինը եւ ունի բազում անդամներ, եւ մարմնի այդ բազում անդամները բոլորը մէկ մարմին են, այնպէս էլ՝ Քրիստոս» (Ա Կորնթ. 12։12)։